Doktryna

DOKTRYNA w zarysie

Podstawowe prawdy Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego wyrażone zostały w starożytnych wyznaniach wiary, które stanowią wspólne dobro chrześcijaństwa:

Wyznanie Wiary Apostolskie,

Wyznanie Wiary Nicejsko-Konstantynopolitańskie,

Wyznanie Wiary Chalcedońskie.

Metodyści wyznają, że:

Pismo Święte jest natchnionym Słowem Bożym (przekazem Bożej woli).
Pismo Święte jest podstawą i normą formułowania doktryny i etyki ewangelicko-metodystycznej.
Chrystus ustanowił dwa sakramenty: Chrzest Święty i Eucharystię.
Sakrament Chrztu Świętego udzielany jest w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego, zarówno: niemowlętom, dzieciom, jak i osobom dorosłym nie ochrzczonym uprzednio w innym Kościele.
Sakrament Komunii Świętej (Eucharystii) udzielany jest każdemu, zgodnie z nakazem Chrystusa, pod obiema postaciami – chleba i wina.
Wyłącznie Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu należna jest wszelka cześć i chwała. Wszelkie inne kulty – natury, człowieka, wytworów ludzkich rąk – nie powinny mieć miejsca w Kościele Jezusa Chrystusa.
Spowiedź powszechna i zwiastowanie Bożej Łaski wszystkim pokutującym uznawane są za wyraz woli Bożej.
Człowiek zbawiany „jest darmo z łaski przez wiarę” i podlega działaniu Bożej Łaski: uprzedzającej, usprawiedliwiającej i uświęcającej.
Osoba usprawiedliwiona z łaski przez wiarę może doświadczyć pewności zbawienia, gdyż „Duch Boży poświadcza duchowi naszemu, że jesteśmy dziećmi Bożymi” (List św. Pawła Apostoła do świętych w Rzymie 8,16).
Wierzący, który doświadczył „usprawiedliwienia z łaski przez wiarę”, wkraczając na drogę duchowego wzrostu, powinien zmierzać ku doskonałości w miłości, ku uświęceniu życia swojego i innych. Nie ma osobistego uświęcenia bez uświęcenia społecznego.