Wyznania Wiary – Metodystyczne

artykuly-wiary-zjednoczonych-metodystow

wyznanie-wiary-chrzescijan-dalekiego-wschodu-koreanskie

wyznanie-wiary-kosciola-zjednoczonych-braci-ewangelickich

wyznanie-wiary-nowoczesne

wyznanie-wiary-socjalne

wyznanie-wiary-wedlug-sw-jana

 

Wyznanie Wiary Kościoła Zjednoczonych Braci Ewangelickich

Artykuł I
Bóg

Wierzymy w jednego prawdziwego, świętego i żyjącego Boga, Wiecznego Ducha, który jest Stwórcą, Panem i Zachowawcą wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. Jest On nieograniczony w mocy, mądrości, sprawiedliwości, dobroci i miłości, i zarządza łaskawie wszystkim dla dobra i zbawienia ludzkości, na chwałę swego imienia. Wierzymy, że jeden Bóg objawia siebie w Trójcy jako Ojciec, Syn i Duch Święty, różny lecz niepodzielny, odwiecznie jeden w swej istocie i mocy.

Artykuł II
Jezus Chrystus

Wierzymy w Jezusa Chrystusa, prawdziwego Boga i prawdziwego człowieka, w którym boska i ludzka natura się ze sobą w sposób doskonały i niepodzielny zjednoczone. On jest wiecznym Słowem, które stało się ciałem, jednorodzonym Synem Ojca, zrodzonym z Marii Dziewicy mocą Ducha Świętego. Jako usługujący Sługa – żył, cierpiał i zmarł na krzyżu. Został pochowany, zmartwychwstał, wstąpił do nieba, by być z Ojcem, skąd powróci. Jest wiecznym Zbawicielem i Pośrednikiem, który wstawia się za nami i przez którego wszyscy ludzie będą osądzeni.

Artykuł III
Duch Święty

Wierzymy w Ducha Świętego, który pochodzi od Ojca i jest współistotny z Ojcem i Synem. Przekonuje świat o grzechu, sprawiedliwości i sądzie. Prowadzi człowieka przez pełną wiary odpowiedź na Ewangelię do społeczności Kościoła. Pociesza, utrzymuje, umacnia i prowadzi wierzącego do pełni prawdy.

Artykuł IV
Pismo Święty

Wierzymy, że Pismo Świętego Starego i Nowego Testamentu objawia Słowo Boga w stopniu wystarczającym dla naszego zbawienia. Otrzymujemy je przez Ducha Świętego jako prawdziwą zasadę i drogowskaz dla wiary i postępowania. Co nie zostało objawione lub ustanowione w Piśmie Świętym, nie może być uczynione artykułem wiary ani nie powinno być nauczane jako istotne dla zbawienia.

Artykuł V
Kościół

Wierzymy, że Kościół Chrześcijański jest społecznością wszystkich prawdziwie wierzących, pozostających pod przywództwem Chrystusa. Wierzymy, że jest on jeden, święty, apostolski i powszechny. Jest społecznością zbawiającą, w której zwiastowane jest Słowo Boże przez powołanych przez Boga ludzi, a sakramenty są należycie sprawowane, zgodnie z postanowieniem samego Chrystusa. Kościół, utrzymywany w dyscyplinie przez Ducha Świętego, istnieje w celu kultywowania uwielbienia, budowania wiernych i zbawienia świata. 

Artykuł VI
Sakramenty

Wierzymy, iż sakramenty, ustanowione przez Chrystusa, są symbolami i przyrzeczeniem chrześcijańskiego wyznania i Bożej miłości względem nas. Są znakiem łaski, przez które Bóg uwidacznia w nas swe dzieło: ożywiając, wzmacniając i potwierdzając w Nim naszą wiarę. Przez Pana naszego Chrystusa ustanowione zostały dwa sakramenty, a mianowicie: Chrzest i Wieczerza Pańska.

Wierzymy, że Chrzest oznacza wejście do społeczności wierzących i jest symbolem skruchy i wewnętrznego oczyszczenia z grzechu, demonstracją nowego narodzenia w Chrystusie Jezusie i znakiem chrześcijańskiego uczniostwa.

Wierzymy, że dzieci podlegają zadośćuczynieniu Chrystusa i jako dziedzice Królestwa Bożego są właściwym podmiotem chrześcijańskiego Chrztu. Dzieci rodziców wierzących stają się poprzez Chrzest specjalnym zobowiązaniem dla Kościoła. Winny być wychowywane i prowadzone do osobistego przyjęcia Chrystusa, by później przez wyznanie wiary potwierdzić swój Chrzest.

Wierzymy, że Wieczerza Pańska jest unaocznieniem naszego zbawienia, pamiątką cierpienia i śmierci Chrystusa, znakiem miłości i jedności, jaką chrześcijanie mają z Chrystusem i sobą wzajemnie. Ci, którzy właściwie, godnie i z wiarą spożywają przełamany chleb i piją z błogosławionego kielicha, są w sensie duchowym uczestnikami Ciała i Krwi Chrystusa, dopóki nie przyjdzie.

Artykuł VII
Grzech a wolna wola

Wierzymy, że człowiek utracił swą sprawiedliwość, bez łaski Pana naszego Jezusa Chrystusa, pozbawiony został świętości i skłonny jest do złego. Jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego. Człowiek o własnych siłach, bez Bożej łaski, nie może spełniać dobrych, miłych i akceptowanych przez Boga uczynków. Wierzymy jednak, że człowiek pobudzony i wzmocniony przez Ducha Świętego, jest odpowiedzialny w wolności do ćwiczenia swej woli ku dobremu.

Artykuł VIII
Pojednanie przez Chrystusa

Wierzymy, że Bóg w Chrystusie świat ze sobą pojednał. Dobrowolna ofiara Chrystusa na krzyżu jest doskonałą i wystarczającą ofiarą za grzechy całego świata, zbawiającą człowieka od wszelkiego grzechu i to w taki sposób, że nie jest już potrzebne inne zadośćuczynienie.

Artykuł IX
Usprawiedliwieniu i odnowienie

Wierzymy, że przed Bogiem nigdy nie możemy być zaliczeni do grona sprawiedliwych ze względu na nasze uczynki lub zasługi, jednakże skruszeni grzesznicy są usprawiedliwieni jedynie przez wiarę w naszego Pana Jezusa Chrystusa. Wierzymy, że odnowienie jest przemianą człowieka w sprawiedliwości przez Jezusa Chrystusa w mocy Ducha Świętego, przez co mamy udział w boskiej naturze i doświadczamy nowego życia. Przez takie narodzenie na nowo wierzący zostaje pojednany z Bogiem i uzdolniony do służby Jemu całą swą wolą i uczuciem. Wierzymy, że chociaż doświadczamy odnowienia, możliwe jest odpadnięcie od łaski i popadnięcie w grzech, ale nawet wówczas, dzięki Bożej łasce, możemy ponownie zostać odnowieni i usprawiedliwieni.

Artykuł X
Dobre uczynki

Wierzymy, że dobre uczynki są koniecznymi owocami wiary i następują po duchowym odnowieniu, nie są jednak skuteczne do usunięcia naszych grzechów lub uniknięcia Bożego Sądu. Wierzymy, że dobre uczynki, które podobają się Bogu i są przezeń akceptowane, wypływają z prawdziwej i żywej wiary; przez nie i w nich zostaje potwierdzona wiara. 

Artykuł XI
Uświęcenie i doskonałość chrześcijańska

Wierzymy, że uświęcenie jest dziełem Bożej łaski przez Słowo i Ducha, przez które ci, którzy narodzili się na nowo, zostali oczyszczenia z grzechu popełnionego myślą, mową, słowem i uczynkiem, i zostali uzdolnieni do życia zgodnego z Bożą wolą, do dążenia do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana. Całkowite uświęcenie jest stanem doskonałej miłości, sprawiedliwości i prawdziwej świętości, którą każdy odrodzony wierzący może osiągnąć przez uwolnienie z mocy grzechu przez miłowanie Boga z całego serca, duszy i umysłu, i przez miłowanie bliźniego jak siebie samego.

Przez wiarę w Jezusa Chrystusa łaskawy ten dar może być osiągnięty, tak w sposób stopniowy jak i natychmiastowy, i winien być poważnie traktowany przez każde dziecko Boże.

Wierzymy, że doświadczenie tego nie uwalnia nas z niemocy, ignorancji i różnych przywar ludzkich, ani też od możliwości przyszłego grzeszenia. Chrześcijanin musi nieustannie walczyć z duchową pychą, dążyć do zwycięstwa nad wszelkimi grzesznymi pokuszeniami. Winien całkowicie odpowiedzieć na Bożą wolę, tak by grzech stracił nad nim swą moc, a świat, ciało i diabeł zostali położeni pod jego nogi. Dlatego panuje nad tymi wrogami roztropnie – w mocy Ducha Świętego. 

Artykuł XII
Sąd i sprawy ostateczne

Wierzymy, że człowiek pozostaje pod sprawiedliwym sądem Jezusa Chrystusa, tak teraz, jak i w dniach ostatnich. Wierzymy w zmartwychwstanie umarłych, w życie wieczne sprawiedliwych i potępienie niegodziwych. 

Artykuł XIII
Nabożeństwo publiczne

Wierzymy, że uwielbienie Boga jest obowiązkiem i przywilejem człowieka, który w obecności Boga uniża się w uwielbieniu, pokorze i poświęceniu. Wierzymy, że uwielbienie Boga jest istotne dla życia Kościoła i że zgromadzenie ludu Bożego dla takiego celu jest niezbędne dla chrześcijańskiej społeczności i duchowego wzrostu. Wierzymy, że porządek publicznego nabożeństwa nie musi być taki sam we wszystkich miejscach, lecz może być przystosowany przez Kościół zgodnie z potrzebami ludzkimi i okolicznościami. Język i forma powinny być zrozumiałe, zgodne z Pismem Świętym, ku pouczeniu wszystkich i w zgodzie z porządkiem i Dyscypliną Kościoła. 

Artykuł XIV
Dzień Pański

Wierzymy, że Dzień Pański (niedziela) został ustanowiony z woli Bożej dla osobistego i publicznego nabożeństwa oraz dla odpocznienia od niekoniecznej pracy, i winien być poświęcony dla duchowego wzrostu, chrześcijańskiej społeczności i służby. Jest wspomnieniem Zmartwychwstania naszego Pana i jest symbolem naszego odpocznienia w wieczności. Jest niezbędny dla ciągłości i wzrostu Kościoła Chrześcijańskiego i ważny dla dobra społeczności świeckiej. 

Artykuł XV
Chrześcijanin a własność

Wierzymy, że Bóg jest właścicielem wszystkich rzeczy i że własność osobista jest prawym i świętym skarbem przed Bogiem. Własność prywatna winna być używana dla zamanifestowania chrześcijańskiej miłości i wolności, i do wspierania misji Kościoła w świecie. Wszelkie formy własności: prywatne, społeczne czy publiczne winny być utrzymywane i używane odpowiedzialnie dla dobra człowieka w obliczu Bożej suwerenności.

Artykuł XVI
Władza świecka

Wierzymy, że władza świecka otrzymała swój mandat od suwerennego Boga. Jako chrześcijanie uznajemy władzę, pod której ochroną się znajdujemy i wierzymy, że władza ta winna być ugruntowana i odpowiedzialna za prawa człowieka w obliczu Boga. Wierzymy, że wojna i przelewanie krwi jest sprzeczne z Ewangelią i duchem Chrystusowym. Wierzymy, że obowiązkiem chrześcijańskich obywateli jest moralne wspieranie i popieranie stosownych rządów przez rozumne, sprawiedliwe i Boże życie. 

Reklama

Apostolskie Wyznanie Wiary

Metodyści podzielają wspólne dziedzictwo chrześcijan ugruntowane w apostolskim świadectwie o Jezusie Chrystusie jako Zbawicielu i Panu, co jest źródłem i miarą wszelkiego właściwego chrześcijańskiego nauczania – wyrażonego w starożytnych Symbolach Wiary: Apostolskim, Nicejsko-Konstantynopolitańskim i Chalcedońskim.

Por.: Księga Dyscypliny Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego z 2000 r.: Methodos (I), Warszawa 2002, s. 52-53. 

Zob. oryginał: Nasze wspólne dziedzictwo jako chrześcijan.

Wierzę w Boga, Ojca Wszechmogącego,
Stworzyciela nieba i ziemi,

i w Jezusa Chrystusa,
Syna Jego Jedynego,
Pana naszego,

który się począł z Ducha Świętego.
Narodził się z Marii Panny,

umęczon pod Ponckim Piłatem,
ukrzyżowan, umarł i pogrzebion,
zstąpił do piekieł,

trzeciego dnia zmartwychwstał,
wstąpił na niebiosa,
siedzi po prawicy Boga, Ojca Wszechmogącego,
stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.

Wierzę w Ducha Świętego,

święty Kościół powszechny,
świętych obcowanie,
grzechów odpuszczenie,
ciała zmartwychwstanie,
żywot wieczny.
Amen

Cyt. za: Kancjonał Kościoła Metodystycznego, Warszawa 1970, s. 43.