Zasady Socjalne Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego

Wstęp

Społeczne nauczanie Zjednoczonego Kościoła Metodystycznego, w skład którego wchodzi Kościół Ewangelicko-Metodystyczny w RP, wyrażone w historycznym dokumencie pt.: Social Principles, sięga swymi korzeniami początków działalności metodystów. Jan Wesley tworząc pierwsze stowarzyszenie metodystów opracował Zasady Ogólne dla tych stowarzyszeń. Zawarł w nich podstawowe informacje o tym, jakimi powinni być członkowie metodystycznych stowarzyszeń. Najogólniej rzecz ujmując chodziło o to by, unikali zła, czynili dobro oraz korzystali z ustanowionych przez Boga środków łaski. Co jest złem, a co dobrem, szczególnie jeśli chodzi o ciągle nowe zachowania społeczne oraz odkrycia naukowe to kwestia podlegająca nieustannej dyskusji i nowym sformułowaniom.
Odniesienie metodystów do najważniejszych kwestii społecznych może rodzić wiele kontrowersji, które wszak nie przekreślają, ale dobitnie uzasadniają potrzebę posiadania oficjalnego stanowiska całego Kościoła właśnie w kwestiach kontrowersyjnych czy niejasnych. Metodyści Brytyjscy do dnia dzisiejszego wydali cały szereg ważnych dokumentów, które wyrażają opinię Konferencji Dorocznej (synodu) na najważniejsze i aktualne problemy społeczne.
Podobnie działo się w amerykańskim nurcie ruchu przebudzeniowego.
W Polsce Zasady Socjalne opublikowane zostały po raz pierwszy w Pielgrzymie Polskim w pierwszym półroczu 1996 roku. Była to wersja przyjęta przez Konferencję Generalną obradującą w 1992 r. w Luisville, Kentucky. Konferencja Generalna, obradująca w 1996 r. w Denver, Kolorado uchwaliła kolejnych kilkanaście poprawek. Ten to właśnie, zmodyfikowany tekst oddajemy do rąk polskich czytelników. Mamy świadomość tego, że kolejna Konferencja Generalna może dokonać dalszych zmian i uzupełnień.Zasady Socjalne są oficjalnym dokumentem Kościoła, który jednak w żadnym razie nie narzuca poglądów, a jedynie odzwierciedla aktualne trendy w życiu Kościoła. Jest jakby tablicą informującą o aktualnych poglądach Kościoła w kwestiach społecznych. Konferencje Centralne poszczególnych regionów świata mają prawo adaptacji tekstu do swej lokalnej sytuacji. Z prawa tego skorzystała w Europie Konferencja Centralna Niemiec oraz Konferencja Centralna Europy Środkowej i Południowej. Wprowadziły one nowe zapisy dotyczące np. alkoholizmu, rolnictwa czy spraw seksualnych. Konferencje Doroczne, jako podstawowe jednostki prawne Kościoła, mają swobodę dalszej adaptacji. By jednak móc kompetentnie adaptować należy znać tekst oryginału. Polska wersja Zasad Socjalnych (ze względu na szacunek do tego historycznego dokumentu używam nazwy Zasady Socjalne a nie Zasady Społeczne, co byłoby może bardziej zrozumiałe i właściwe w Polskim kontekście) jest wiernym tłumaczeniem tekstu przyjętego przez ostatnią Konferencję Generalną, której delegaci, świeccy i duchowni, w przygniatającej liczbie reprezentowali amerykański punkt widzenia. W czasie lektury należy więc koniecznie wziąć pod uwagę fakt, że tekst ten nie został napisany dla kontekstu polskiego, ale raczej odzwierciedla perspektywę amerykańską. Jestem jednak głęboko przekonany o tym, iż stanowić będzie on dobry materiał pomocniczy dla wszystkich wierzących i myślących ludzi, którzy będą chcieli znać poglądy całego Zjednoczonego Kościoła Metodystycznego na ważne kwestie społeczne. Wskazówki Kościoła wyrażone w tym dokumencie nie mają na celu narzucania komukolwiek czegokolwiek. Zostały wypracowane nie po to, by dzielić, ale raczej inspirować do myślenia i pozytywnego działania. Cieszyłbym się, gdyby społeczne nauczanie Kościoła, wyrażone w Zasadach Socjalnych znalazło szerokie grono czytelników, nie tylko wśród współwyznawców ale i wśród całej ekumenicznej rodziny. Wiem, że na wiele spraw mamy te same lub podobne poglądy. Te zaś, które w pierwszym odruchu sprawiają wrażenie odmienności pojmowania prawd biblijnych, niechże stanowią podstawę do rzeczowej, braterskiej rozmowy i współdziałania na rzecz lepszego zrozumienia kontrowersyjnych kwestii. Społeczne nauczanie Kościoła Ewangelicko Metodystycznego w RP, oparte na Zasadach Socjalnych, może wnieść nowy powiew w dyskusję nad aktualną problematyką społeczną Państwa.
Modlę się o to, by publikacja ta stała się katalizatorem konstruktywnych rozmów, rozbudzając świadomość społeczną wśród wszystkich naszych współwyznawców. Ewangelia Jezusa Chrystusa ma swój wymiar duchowy i społeczny. Czas już wyjść z getta parafialnej aktywności na szersze wody życiaspołecznego.

Bp Dr Edward Puślecki

ZASADY SOCJALNE SPOŁECZNE NAUCZANIE ZJEDNOCZONEGO KOŚCIOŁA METODYSTYCZNEGO

Przedmowa do wydania polskiego

Społeczne nauczanie Zjednoczonego Kościoła Metodystycznego, w skład którego wchodzi Kościół Ewangelicko-Metodystyczny w RP, wyrażone w historycznym dokumencie pt: Social Principles, sięga swymi korzeniami początków działalności metodystów.
Jan Wesley, tworząc pierwsze stowarzyszenie metody-stów, opracował Zasady Ogólne dla tych stowarzyszeń. Zawarł w nich podstawowe informacje o tym, jakimi powinni być członkowie metodystycznych stowarzyszeń. Najogólniej rzecz ujmując chodziło o to, by unikali zła, czynili dobro oraz korzystali z ustanowionych przez Boga środków łaski. Co jest złem, a co dobrem, szczególnie jeśli chodzi o ciągle nowe zachowania społeczne oraz odkrycia naukowe, to kwestia podlegająca nieustannej dyskusji i nowym sformułowaniom.
Odniesienie metodystów do najważniejszych kwestii społecznych może rodzić wiele kontrowersji, które wszak nie przekreślają, ale dobitnie uzasadniają potrzebę posiadania oficjalnego stanowiska całego Kościoła właśnie w kwestiach kontrowersyjnych, czy niejasnych.
Metodyści brytyjscy do dnia dzisiejszego wydali cały szereg ważnych dokumentów, które wyrażają opinię Konferencji Dorocznej (synodu) na najważniejsze i aktualne problemy społeczne. Podobnie działo się w amerykańskim nurcie ruchu przebudzeniowego.
W Polsce Zasady Socjalne  opublikowane zostały po raz pierwszy w Pielgrzymie Polskim w pierwszym półroczu 1996 roku. Była to wersja przyjęta przez Konferencję Generalną obradującą w 1992 r. w Luiville, Kentaky. Konferencja Generalna, obradująca w 1996 r.w Denver, Colorado uchwaliła kolejnych kilkanaście poprawek. Kolejna Konferencja Generalna obradująca w Cleveland, Ohio w 2000 roku poczyniła kolejne uzupełnienia. Ten to właśnie zmodyfikowany tekst oddajemy do rąk polskich czytelników. Mamy świadomość tego, że kolejna Konferencja Generalna zapewne dokona dalszych zmian w postaci uzupełnień i udoskonaleń.
Zasady Socjalne są oficjalnym dokumentem Zjednoczonego Kościoła Metodystycznego, który jednak w żadnym razie nie chce narzuć poglądów, a jedynie odzwierciedlać aktualne trendy w życiu Zjednoczonego Kościoła Metodystycznego. Jest jakby tablicą informującą o aktualnych zapatrywaniach metodystów w kwestiach społecznych.
Konferencje Centralne poszczególnych regionów świata mają prawo adaptacji tekstu do swej lokalnej sytuacji. Z prawa tego skorzystała w Europie Konferencja Centralna Niemiec oraz Konferencja Centralna Europy Środkowej i Południowej. Wprowadziły one nowe zapisy dotyczące np. alkoholizmu, rolnictwa czy spraw seksualnych.
Konferencje Doroczne, jako podstawowe jednostki prawne Kościoła, mają swobodę dalszej adaptacji. By jednak móc kompetentnie adaptować należy znać tekst oryginału. Polska wersja Zasad Socjalnych (ze względu na szacunek do tego historycznego dokumentu używam nazwy Zasady Socjalne, a nie Zasady Społeczne, co byłoby może bardziej zrozumiałe i właściwsze w polskim kontekście) jest wiernym tłumaczeniem tekstu przyjętego przez ostatnią Konferencję Generalną, której delegaci, świeccy i duchowni, w przygniatającej liczbie reprezentowali amerykański punkt widzenia.
W czasie lektury należy więc koniecznie wziąć pod uwagę fakt, że tekst ten nie został napisany dla kontekstu polskiego, ale raczej odzwierciedla perspektywę amerykańską. Jestem jednak głęboko przekonany o tym, iż będzie on stanowił dobry materiał pomocniczy dla wszystkich wierzących i myślących ludzi, którzy będą chcieli znać poglądy całego Zjednoczonego Kościoła Metodystycznego na ważne kwestie społeczne. Wskazówki tego właśnie Kościoła wyrażone w tym dokumencie nie mają na celu narzucania komukolwiek czegokolwiek. Zostały wypracowane nie po to, by dzielić, ale raczej by inspirować do myślenia i pozytywnego zwiastowania i działania.
Cieszyłbym się, gdyby społeczne nauczanie Kościoła, wyrażone w Zasadach Socjalnych, według wersji z 2000 roku, znalazło szerokie grono czytelników, nie tylko wśród współwyznawców, ale i wśród całej ekumenicznej rodziny. Wiem, że na wiele spraw mamy te same lub podobne poglądy. Te zaś, które w pierwszym odruchu sprawiają wrażenie odmienności pojmowania prawd biblijnych, niechże stanowią podstawę do rzeczowej, braterskiej rozmowy i konstruktywnego współdziałania na rzecz lepszego zrozumienia kontrowersyjnych kwestii.
Społeczne nauczanie Kościoła Ewangelicko Metodystycznego w RP, oparte jest na Zasadach Socjalnych, może więc wnieść nowy powiew w dyskusję nad aktualną problematyką społeczną Państwa, w którym żyjemy.
Modlę się o to, by publikacja ta stała się katalizatorem konstruktywnych rozmów i żarliwych dyskusji, rozbudzających i utwierdzających świadomość społeczną wśród wszystkich  współwyznawców. Ewangelia Jezusa Chrystusa ma swój wymiar duchowy i społeczny. Twórca ruchu przebudzeniowego, który określony został jako metodyzm powiedział swego czasu: Nie ma uświęcenia, jak tylko uświęcenie socjalne. W dążeniu do tego, by być lepszym, doskonalszym chrześcijaninem w wyznawanej wierze, poglądach i działaniach, niech przedstawiony materiał okaże się pomocnym dla każdego szczerze wierzącego.
 

Przedmowa

Zjednoczony Kościół Metodystyczny posiada długą historię zaangażowania się na rzecz sprawiedliwości społecznej. Jego członkowie często zajmowali publicznie stanowiska w kontrowersyjnych sprawach angażujących chrześcijańskie wartości. Pierwsi metodyści wyrażali swój sprzeciw wobec handlu niewolnikami, przemytu, czy nieludzkiego traktowania więźniów.
Socjalne Wyznanie Wiary przyjęte zostało przez Północny Episkopalny Kościół Metodystyczny w 1908 roku. W następnych dziesięcioleciach podobne stanowiska wypracował Południowy Episkopalny Kościół Metodystyczny oraz Protestancki Kościół Metodystyczny.
Kościół Zjednoczonych Braci Ewangelickich przyjął Zasady Socjalne w 1946 r., tj. w okresie zjednoczenia Kościoła Zjednoczonych Braci z Kościołem Ewangelickim. W 1972 roku, a więc w cztery lata po zjednoczeniu Kościoła Metodystycznego z Kościołem Zjednoczonych Braci Ewangelickich. Konferencja Generalna Zjednoczonego Kościoła Metodystycznego przyjęła nową wersję Zasad Socjalnych, która uległa modyfikacji w 1976 r. (oraz przez każdą następną Konferencję Generalną).
Zasady Socjalne wyrażają modlitewny i rozważny wysiłek Konferencji Generalnej wypowiadania się w kwestiach ogólnoludzkich współczesnego świata w oparciu o solidne biblijne i teologiczne podstawy, jakie zostały ukazane w tradycjach Zjednoczonych Metodystów. Mają one być pouczające i przekonywające w najlepszym profetycznym duchu. Zasady Socjalne są wezwaniem skierowanym do wszystkich członków Zjednoczonego Kościoła Metodystycznego ku modlitewnemu i rozważnemu dialogowi wiary i praktyki. 
  
   

Preambuła

My, członkowie Zjednoczonego Kościoła Metody-stycznego wyznajemy wiarę w Boga, który jest naszym Stwórcą i Ojcem, w Jezusa Chrystusa naszego Zbawiciela, oraz w Ducha Świętego, naszego Przewodnika i Obrońcę.
Wiemy, że jesteśmy całkowicie zależni od Boga w narodzinach, życiu, śmierci i wieczności. Ugruntowani w Bożej miłości uznajemy, że życie jest dobrem i wyznajemy nasze różnorakie grzechy wobec woli Bożej objawionej nam w Jezusie Chrystusie. Nie zawsze byliśmy dobrymi zarządcami tego, co zostało nam powierzone przez Boga Stwórcę. Byliśmy leniwymi naśladowcami Jezusa Chrystusa w jego misji zgromadzania wszystkich ludzi we wspólnotę miłości.
Wezwani przez Ducha Świętego do stania się nowym stworzeniem w Chrystusie, opieraliśmy się kolejnemu wezwaniu do stania się ludem Bożym we wzajemnych stosunkach oraz w odniesieniu do planety na której żyjemy.
Wdzięczni za przebaczającą miłość Bożą, w której żyjemy i przez którą jesteśmy osądzani, potwierdzając swe przekonanie, iż każdy człowiek jest nieocenioną wartością, odnawiamy swe oddanie na rzecz wiarygodnego świadectwa Ewangelii, nie tylko po krańce Ziemi, ale także pośród naszego codziennego życia i działania. 
  
  

 

I. Natura

Całe stworzenie należy do Boga, a my odpowiedzialni jesteśmy za sposób, w jaki je użytkujemy lub nadużywamy. Woda, powietrze, gleba, minerały, zasoby energetyczne, rośliny, zwierzęta, kosmos należy szanować i zachowywać nie tylko dlatego, że są potrzebne ludziom, ale ponieważ są tworami Bożymi. Dlatego żałujemy, że przyczyniamy się do dewastacji całego świata naturalnego. Uznajemy też odpowiedzialność Kościoła za styl życia i systemowe przemiany w społeczeństwie, które promowałyby bardziej sprawiedliwy ekologicznie świat oraz lepszą jakość życia dla całego stworzenia.
 

A. Woda. Powietrze. Gleba. Minerały. Rośliny

Popieramy i zachęcamy do takiej polityki społecznej, która służąc ograniczeniu i kontroli powstawaniu produktów ubocznych i śmieci, promuje bezpieczne przetwarzanie i utylizację odpadów trujących i nuklearnych oraz zmierza do ich eliminacji. Popieramy i zachęcamy do takiej polityki społecznej, która dąży do redukcji odpadów miejskich, odzyskiwania i utylizacji wysypisk miejskich oraz wspiera oczyszczanie skażonego powietrza, wody i gleby.
Popieramy kroki mające na celu odtwarzanie ekosystemów. Popieramy posunięcia, które zmierzają do stosowania technologii alternatywnych w stosunku do technologii wielkiej chemii wykorzystywanej do produkcji, przetwarzania i konserwacji żywności.
Wzywamy do podjęcia stosownych badań naukowych, aby znaleźć odpowiedź na pytanie o potencjalny wpływ takich technologii na stworzenie Boże zanim poddane zostaną procesowi wdrażania. Domagamy się opracowania umów międzynarodowych dotyczących sprawiedliwego, podyktowanego dobrem człowieka wykorzystania zasobów morskich, nie prowadzącego do zachwiania równowagi ekologicznej.
 

B. Wykorzystywanie zasobów energetycznych

Popieramy i zachęcamy do polityki społecznej zmierzającej do racjonalnego i powściągliwego wykorzystywania zasobów energetycznych dla potrzeb człowieka, która teraz i w przyszłości zmniejszałaby i eliminowała technologie energochłonne i zagrażające zdrowiu, a nawet bezpieczeństwu ludzkości i całemu stworzeniu.
Z całego serca wzywamy do wsparcia idei oszczędzania energii i roztropnego wykorzystania zasobów energetycznych ze specjalnym uwzględnieniem zasobów odnawialnych tak, by nienaruszone zostało dobro naszej Ziemi.
 

C. Świat zwierząt

Popieramy takie regulacje prawne, które chronią życie i zdrowie zwierząt, nie wyłączając tych praw, które odnoszą się do zwierząt domowych i gospodarskich, a także zwierząt używanych w badaniach; popieramy również bezbolesny ubój zwierząt rzeźnych, ryb, ptactwa.
Zachęcamy do zachowania wszystkich gatunków, szczególnie tych którym grozi zagłada.
 

D. Kosmos

Kosmos, zarówno ten odkryty jak i jeszcze nie odkryty, jest dziełem Bożym, należy mu się więc respekt, jakim powinniśmy obdarzać Ziemię.
 

E. Nauka i Technika

Naukę uznajemy za uprawnioną interpretację Bożego świata naturalnego. Uznajemy ważność roszczeń nauki do opisywania świata naturalnego, aczkolwiek nie zgadzamy się na czynienie przez nią autorytatywnych roszczeń w kwestiach teologicznych. Technologię uznajemy za uprawnione narzędzie użytkowania Bożego świata natury, jeśli przyczynia się ona do rozwoju życia ludzkiego, umożliwiając wszystkim dzieciom Bożym rozwój danego przez Boga potencjału twórczego bez pogwałcenia naszych przekonań etycznych na temat stosunku ludzkości do świata naturalnego.Uznając ważność nauki i techniki przekonani jesteśmy też o tym, że teologiczne zrozumienie doświadczeń ludzkich jest niezbędne do całkowitego zrozumienia miejsca ludzkości we wszechświecie. Nauka i teologia raczej się uzupełniają niż wzajemnie wykluczają. Zachęcamy przeto do dialogu między środowiskami nauki i teologii i wspólnego poszukiwania takiej obecności w życiu ludzkości, która umożliwi jej zachowanie życia na ziemi i za sprawą łaski Bożej poprawi jakość naszego wspólnego życia.
 

F. Bezpieczna  żywność

Popieramy taką politykę, która zapewnia ludziom prawo do informacji dotyczącej spożywanej żywności. Wzywamy do rygorystycznej kontroli i inspekcji pod względem bezpieczeństwa biologicznego wszelkiej żywności, która jest przeznaczona do spożycia. Wzywamy do przeprowadzania niezależnych badań nad czynnikami chemicznymi zawartymi w żywności oraz usuwania z rynku żywnościowego tych produktów, które zwierają groźny dla zdrowia poziom pestycydów, herbicydów, fungicydów i hormonów, a także pozostałości po antybiotykach dla zwierząt oraz sterydów. Dotyczy to również zarazków spowodowanych zanieczyszczeniami, które mogą być przenoszone w powietrzu lub znajdować się w glebie lub w wodzie pochodzącej ze spalarni czy innych procesów związanych z działaniem przemysłu. Apelujemy o dokładne opisy i informacje o procesach przetwórczych oraz zmianach jakich dokonano w produktach żywnościowych, a także do badania żywności przed dopuszczenie jej do handlu. Sprzeciwiamy się obniżaniu standardów, jakim powinna podlegać żywność. Domagamy się takiej polityki, która będzie zachęcała i popierała stopniowe przechodzenie do naturalnego uprawiania ziemi, które zapewni pełne wyżywienie.

 

II. Wspólnota wychowująca

Wspólnota dostarcza możliwości ukształtowania w ludziach pełnego człowieczeństwa. Jesteśmy przekonani o ciążącej na nas odpowiedzialności za wprowadzenie, wspieranie i ocenę nowych form społeczności, które zachęcą do pełnego rozwoju potencjału jednostek. Sprawą podstawową jest dla nas zrozumienie ewangelicznej prawdy, iż wszyscy ludzie są ważni i to nie ze względu na swoje zasługi, ale dlatego, że zostali stworzeni przez Boga i umiłowani przez Jezusa Chrystusa.
Dlatego też wspieramy takie dążenia społeczne, dzięki którym różne ludzkie wspólnoty trwają i ulegają umocnieniu dla dobra i rozwoju wszystkich osób. Ponadto zachęcamy wszystkich, aby byli wrażliwi dla drugich, poprzez zwracanie się do nich we właściwy sposób. Używanie języka uwłaczającego komuś ze względu na rasę, narodowość, pochodzenie etniczne, płeć, seksualność, odmienność w wyglądzie fizycznym, zaprzecza wzajemnej godności i stoi w sprzeczności z Ewangelią Jezusa Chrystusa.
 
 

A. Rodzina

Przyjmujemy, że rodzina jest podstawową wspólnotą, w której odbywa się proces wychowywania, oraz kształtują się postawy poszanowania i wierności. Według nas rodzina ma zasięg szerszy niż w przypadku modelu dwupokoleniowego, składającego się z rodziców i dzieci /rdzeń rodziny/, gdyż obejmuje krewnych, rodziny zastępcze, osoby samotnie wychowujące dzieci, rodziny z małżeństw rozwiedzionych oraz małżeństwa bezdzietne.Uznajemy współodpowiedzialność mężczyzny i niewiasty w rodzinie, dlatego też zachęcamy do wysiłków społecznych, ekonomicznych i religijnych celem utrzymania i wzmocnienia więzi rodzinnych tak, by każdy jej członek mógł znaleźć wsparcie dla pełnego rozwoju swej osobowości.
 

B. Inne chrześcijańskie wspólnoty

Uznajemy wysiłki zmierzające do poszukiwania ciągle nowych wzorców chrześcijańskich wspólnot wychowawczych, jak np. pewnych form życia monastycznego czy też innych przejawów społecznościowego wymiaru życia chrześcijańskiego .Wzywamy Kościół do poszukiwania dróg zrozumienia takich potrzeb i zainteresowania nimi chrześcijańskich grup, a także do szukania sposobów służenia im, a przez nie społeczeństwu.
 

C. Małżeństwo

Jesteśmy przekonani o świętości związku małżeńskiego wyrażonej w miłości, wzajemnym wsparciu, osobistym oddaniu i w obopólnej wierności mężczyzny i kobiety. Wierzymy, że Bóg błogosławi małżeństwu bez względu na to, czy posiada ono potomstwo, czy też jest bezdzietne.
Odrzucamy społeczne modele, które uznają inne standardy małżeńskie dla kobiet i inne dla mężczyzn.
 

D. Rozwód

Kiedy małżeństwo znajdzie się w separacji bez szans na pojednanie, nawet po rozważnym rozpatrzeniu i uwzględnieniu rad, rozwód jest pożałowania godną alternatywą w sytuacji rozłamu. Zaleca się zastosowanie dostępnych sposobów mediacji celem zmniejszenia atmosfery wrogości i obwiniania, które często stanowią część obecnych rozwodowych procedur sądowych.
Chociaż rozwód publicznie obwieszcza, że małżeństwo przestało istnieć, to jednak pewne zobowiązania wynikające z zawartego przymierza, takie jak wychowanie, wspieranie dzieci, odległe więzi rodzinne nadal trwają.
Wzywamy, aby z pełnym poczuciem odpowiedzialności podjęte zostały negocjacje w sprawie opieki nad nieletnimi dziećmi; popieramy również rozważenie możliwości wzięcia na siebie tej odpowiedzialności przez obojga rodziców tak, żeby nie ograniczała się ona jedynie do finansowego wsparcia, kontroli, manipulacji czy przetargów. Dobro każdego dziecka jest przy tym najważniejsze.
Rozwód nie wyklucza ponownego zawarcia związku małżeńskiego. Zachęcamy do świadomego zaangażowania się Kościoła i społeczeństwa na rzecz współczującej służby wobec zarówno tych, co są w trakcie rozwodu, jak i małżonków rozwiedzionych, którzy ponownie zawarli związek małżeński. Służba ta powinna odbywać się w społeczności wiary, w której Boża łaska doświadczana jest przez wszystkich.
 

E. Osoby pozostające w stanie bezżennym

Uznajemy integralność osoby samotnej i odrzucamy wszelkie dyskryminujące praktyki społeczne oraz postawy nacechowane uprzedzeniami wobec osób pozostających w stanie bezżennym.
 

F. Kobiety i Mężczyźni

W zgodzie z Pismem Świętym potwierdzamy wspólne człowieczeństwo mężczyzn i kobiet, gdyż zarówno jedni jak i drugie cieszą się jednakową wartością w oczach Boga.
Odrzucamy błędne przekonanie, jakoby jedna płeć była ważniejsza od drugiej, oraz jakoby jedna płeć walczyła z drugą, a przedstawiciele jednej płci mogli korzystać z miłości, władzy i poszanowania tylko kosztem drugiej. W szczególności odrzucamy pogląd, jakoby Bóg uczynił poszczególnych ludzi istotami nie w pełni samodzielnymi, którzy dopiero w jedności z drugą płcią uzyskują swoją pełnię. Wzywamy, zarówno mężczyzn jak i kobiety, aby dzielili się władzą i kierownictwem, aby uczyli się zarówno dawać, jak i przyjmować rzeczy jako dary, i aby żyjąc pełnym życiem szanowali pełnię życia innych. Dążymy do tego, by każda istota ludzka miała sposobność i wolność miłowania innych i bycia miłowanym, poszukiwania i czynienia sprawiedliwości, do praktykowania etycznego samookreślenia. Różnicę płci rozumiemy jako dar Boży, który ma powiększyć bogatą różnorodność ludzkich horyzontów i doświadczenia. Przeciwstawiamy się takim postawom i obyczajom, które używają tego dobrego daru tak, że w stosunkach międzyludzkich przedstawiciele jednej płci wystawieni są na zagrożenia w większym stopniu niż przedstawiciele drugiej.
 

G. Płeć

Uznajemy, że płciowość jako dar Boży jest dobrem udzielonym każdemu człowiekowi. Wierzymy, że człowiek może być w pełni osobą tylko wówczas, gdy dar ten jest całkowicie uznawany i akceptowany przez niego, przez Kościół oraz społeczeństwo. Wzywamy wszystkich do rozporządzania tym darem w sposób zdyscyplinowany i odpowiedzialny, celem osiągnięcia pełni przez nas samych, innych ludzi jak i społeczeństwo jako całość .
Przyznajemy, że nie w pełni jeszcze rozumiemy ten dar Boży i zachęcamy odpowiednie działy nauk medycznych, teologicznych i socjologicznych do zjednoczenia wysiłków na rzecz lepszego zrozumienia ludzkiej płciowości. Wzywamy Kościół do czynienia wysiłków w taki sposób, by ta jedna z najbardziej złożonych kwestii mogła zostać rozwiązana.
W oparciu o nasze rozeznanie tego    daru przyjmujemy, że Bóg stawia przed nami zadanie znalezienia odpowiedzialnych, pełnych zaangażowania i miłości form wyrażania płciowości.
Chociaż wszyscy ludzie są istotami, które niezależnie od tego, czy zawarli związek małżeński, charakteryzują się płciowością, stosunki seksualne są jednoznacznie akceptowane tylko w związku małżeńskim. Stosunki seksualne mogą stać się formą eksploatacji tak w małżeństwie jak i poza nim. Odrzucamy przeto wszelkie przejawy seksualności, które szkodzą lub niszczą godność człowieka daną mu przez Boga jako prawo przyrodzone i uznajemy tylko takie środki seksualnego wyrazu, które podkreślają jego godność. Wierzymy, że stosunki płciowe, w których jeden lub oboje partnerzy wykorzystują, dopuszczają się nadużyć czy też zdrady wobec partnera nie mieszczą się w etosie chrześcijańskim i w ostatecznym rachunku są szkodliwe dla jednostek, rodzin i porządku społecznego.
Wypowiadamy się przeciwko wszelkim formom komercjalizacji i wyzysku seksualnego, wraz z wynikającymi z nich zubożeniem i degradacją osobowości ludzkiej.
Wzywamy do znalezienia takich środków prawnych, które zakazywałyby seksualny wyzysk oraz stręczycielstwo dzieci przez dorosłych. Wzywamy do ustanowienia odpowiednich służb ochronnych, opiekuńczych i doradczych dla dzieci seksualnie molestowanych. Nalegamy, by wszyscy ludzie, bez względu na wiek, płeć, status materialny czy orientację seksualną miały zagwarantowane prawa obywatelskie i publiczne.
Uznajemy nieustanną potrzebę pełnego, właściwego i opartego na faktach wychowania seksualnego dzieci, młodzieży i dorosłych. Kościół posiada szczególną możliwość udzielania odpowiedniej jakości porad wychowawczych w tym zakresie.
Homoseksualiści, podobnie jak heteroseksualiści, są osobami o sakralnej wartości. Jedni i drudzy potrzebują posługi i przewodnictwa Kościoła w swych zmaganiach o ludzką godność, a także duchowej i emocjonalnej opieki społeczności, która umożliwia postawę wobec Boga, innych ludzi oraz samego siebie w duchu pojednania. Chociaż nie akceptujemy praktyk homoseksualnych i uznajemy je za nie do pogodzenia z nauką chrześcijańską, to jednak przyznajemy, iż łaska Boża dostępna jest dla wszystkich. W społeczności z wszystkimi ludźmi oddajemy się służbie dla ich dobra (Patrz: Judicial Council, Uchwała 702).
 

H. Przemoc i grubiaństwo w rodzinie

Wyrażamy przekonanie, że przemoc oraz wszelkiego rodzaju nadużycia w życiu rodzinnym tak w postaci słownej, psychicznej, fizycznej, jak i seksualnej przynoszą szkodę więziom społeczności ludzkiej. Zachęcamy Kościół, aby zatroszczył się o stworzenie bezpiecznego otoczenia, rozwinął poradnictwo i udzielił pomocy ofiarom przemocy i nadużyć w życiu rodzinnym. Aczkolwiek wyrażamy ubolewanie z powodu przemocy i nadużyć spowodowanych przez sprawcę, przyznajemy, że także jego osoba potrzebuje odkupiającej miłości Bożej.
 

I. Molestowanie seksualne

Wierzymy, że płciowość jako dar Boży jest dobrem. Jednym z nadużyć tego dobra jest molestowanie seksualne. Uważamy, że molestowaniem seksualnym są wszelkie, wyrażone słowem lub czynem, niepożądane zabiegi albo natarczywe roszczenia, które ich adresat w sposób nie budzący w nim wątpliwości postrzega jako uwłaczające jego godności, zastraszające czy wręcz zniewalające. Molestowanie seksualne należy rozumieć raczej jako swego rodzaju wykorzystanie uprzywilejowanej pozycji władzy niż wyłącznie jako kwestię dotyczącą seksualności ludzkiej.
Molestowanie seksualne obejmuje, ale nie wyczerpuje, wytwarzanie wrogiej lub grubiańskiej atmosfery pracy wynikającej z dyskryminacji ze względu na płeć.
W przeciwieństwie do społeczności wychowującej, wszędzie tam, gdzie w społeczeństwie mają miejsce stosunki oparte na molestowaniu seksualnym tworzą one warunki niewłaściwe, zniewalające i pełne nadużyć. Molestowanie seksualne podważa zarówno dążenia do zapewnienia jednakowych możliwości jak również atmosfery wzajemnego szacunku pomiędzy mężczyznami i kobietami. Niepożądane zabiegi seksualne są złe i dyskryminujące. Molestowanie seksualne jest sprzeczne z moralną misją Kościoła.
 

J. Przerywanie ciąży

Początek i koniec życia są przez Boga wyznaczonymi granicami. Chociaż zawsze do pewnego stopnia mieli ludzie kontrolę nad tym, kiedy zakończą życie, to jednak od niedawna uzyskali napawającą lękiem umiejętność decydowania nie tylko kiedy, ale nawet czy poszczególne istoty ludzkie przyjdą na świat. Nasze przekonanie o świętości nienarodzonego życia ludzkiego sprawia, iż niechętnie dopuszczamy do przerywanie ciąży . Jesteśmy jednak również zobowiązani do respektowania świętości życia i dobra matki, której wielką szkodę przynieść może ciąża niechciana.
W nawiązaniu do nauczania chrześcijańskiego wieków minionych, stwierdzamy obecność tragicznych konfliktów życia z życiem, które mogłyby usprawiedliwić przerwanie ciąży, i w takich właśnie przypadkach dopuszczamy możliwość    legalnego przerwania ciąży z zastosowaniem wszelkich niezbędnych procedur postępowania medycznego.
Nie możemy natomiast uznać przerywania ciąży jako środka regulacji urodzin. Bezwarunkowo odrzucamy przerywanie ciąży jako metodę wyboru płci.
Jesteśmy przeciwni stosowaniu późnej aborcji określanej jako: zniszczenie, ekstrakcja (częściowa aborcja, wczesnoporonna) i wzywamy do zaprzestania jej wykonywania oprócz takich przypadków, gdy zagrożone jest życie matki a inne postępowanie medyczne nie jest możliwe oraz wtedy, gdy występuje poważna patologia płodu uniemożliwiająca jego życie.
Wzywamy wszystkich chrześcijan do wnikliwych badań i modlitwy o określenie rodzaju niezbędnych warunków, które można uznać za przemawiające za przerwaniem ciąży.
Zapewniamy o niesłabnącym zaangażowaniu naszego Kościoła w dalsze świadczenie posługi w stosunku do tych, którzy przerwali ciąże, którzy stają wobec problemu przerwania ciąży, oraz tych, którzy zdecydowali się urodzić dziecko.
Prawo i regulacje stanowione przez państwo nie stanowią wystarczających podstaw do podjęcia właściwej decyzji, która powinna wszakże odwoływać się do kryterium sumienia chrześcijańskiego. Dlatego decyzja dotycząca przerwania ciąży powinna zostać podjęta wyłącznie po dogłębnym i modlitewnym rozważeniu jej przez wszystkie zaangażowane strony, z uwzględnieniem porady medycznej, duszpasterskiej oraz wszelkiej innej niezbędnej w zaistniałych okolicznościach.
 

K. Adopcja

Dzieci są darem Bożym, który należy  przyjąć z wdzięcznością. Przyznajemy, że niektóre okoliczności przyjścia dziecka na świat mogą przyczyniać się do utrudnienia jego wychowania. Uznajemy i wspieramy rodziców (-a), którzy (-ry) z nadzieją, miłością i modlitwą oddają swoje dziecko w adopcję. Świadomi jesteśmy udręki, odwagi i determinacji rodziców (-a), którzy (-ry) z nadzieją, miłością i modli-twą oddają swe dziecko w adopcję. Uznajemy też pragnienie rodziców do posiadania adoptowanych dzieci. Jeżeli okoliczności przemawiają za adopcją, zachęcamy do korzystania z odpowiednich do tego legalnych procedur. Polecamy naturalnych rodziców, rodziców adoptujących oraz samo dziecko trosce Kościoła tak, żeby wspólnie dzielić smutki i radości, i aby dziecko w duchu miłości mogło być wychowywane w społeczności chrześcijańskiej .
 

L. Uczciwa opieka nad umierającymi

W pełni aprobujemy wysiłki medycyny zmierzające do zapobiegania chorobom, jak i postępy w leczeniu, które przedłużają świadome życie ludzkie. Jednocześnie, opieka nad umierającymi jest jednym z obowiązków w ramach boskiego daru życia. Posługiwanie się nowoczesną technologią medyczną w celu podtrzymania życia ludzkiego, w przypadkach stanów nieuleczalnych wymaga odpowiedzialnych decyzji kiedy ów system spełnia swoje zadanie, a kiedy kończy się jego rola. Nie istnieją żadne moralne lub religijne wymogi  do używania systemu podtrzymującego funkcje życiowe,  gdy jego stosowanie powoduje tylko niepotrzebne cierpienia  lub w istocie rzeczy przedłuża tylko proces umierania. Umierający jak i jego rodzina powinni mieć wolność w podjęciu decyzji o odłączeniu systemu podtrzymującego funkcje życiowe, gdy jest to dobrodziejstwem dla pacjenta.
Dostrzegamy osobiste i moralne dylematy umierającego, lekarzy, rodziny i przyjaciół.
Domagamy się aby takie decyzje w obliczu śmierci podejmowane były mądrze i po modlitewnym namyśle, po konsultacji lekarskiej, pastoralnej i innej niezbędnej w takim wypadku. Jeśli nawet ktoś rezygnuje z walki ze śmiercią to Kościół i społeczność w tym trudnym zadaniu, jakim jest przygotowanie do śmierci muszą kontynuować pełną wiary pomoc obejmującą ulgę w bólu, braterstwo, wsparcie i duchowy pokarm w stosunku do umierającego.
 

M. Samobójstwo

Jesteśmy przekonani że samobójstwo nie jest sposobem, jakim miałoby się zakończyć życie ludzkie. Obowiązkiem Kościoła jest dopilnowanie, aby wszyscy ludzie mieli dostęp do niezbędnej opieki medycznej, pastoralnej, terapeutycznej, szczególnie zaś wtedy, gdy w człowieku maleje poczucie własnej wartości, pojawia się rozpacz i myśli samobójcze czy też chęć kontaktu z lekarzem, który w samobójstwie mógłby pomóc. Zachęcamy Kościół do zapewnienia odpowiedniej edukacji zajmującej się biblijnymi, teologicznymi, społecznymi i etycznymi kwestiami związanymi z samobójstwem, łącznie z odpowiednimi kursami w seminariach teologicznych koncentrującymi się na sprawach samobójstwa.
Chrześcijański pogląd na samobójstwo oparty jest na przekonaniu, że nic, a więc nawet odebranie sobie życia, nie jest w stanie oddzielić nas od miłości Bożej (Rzym. 8, 38-39). Z tego względu ubolewamy nad tym, że ludzie, którzy targają się na własne życie bywają potępiani, oraz uważamy za niesprawiedliwe, iż na ich rodziny i bliskich spada odium ich czynu.
Zachęcamy pastorów, by w swym zwiastowaniu i nauczaniu zajmowali się tą tematyką. Wzywamy duchownych do zapewnienia opieki duszpasterskiej wobec potencjalnych samobójców,  a także tych którzy przeżyli, wobec ich rodzin oraz rodzin, które utraciły swych bliskich na skutek tej tragedii, dążąc zawsze do usunięcia przygniatającego odium samobójstwa. Kościół nie popiera zjednywania sobie tych, których zadaniem jest leczenie i opieka, by asystowali ludziom w odbieraniu sobie życia.
 
 

 

III. Wspólnota społeczeństwa

Prawa i przywileje, jakie społeczeństwo nadaje lub odbiera tym, którzy do niego należą , wskazują na to, w jakim stopniu poszczególne osoby i grupy społeczne cieszą się w tym społeczeństwie szacunkiem. Uznajemy wszystkich ludzi za równych w oczach Bożych. Dlatego podejmujemy działania na rzecz tworzenia społeczeństwa, w którym wartość każdej osoby jest uznawana, utrwalana i umacniana. Opowiadamy się za podstawowymi prawami wszystkich ludzi do równego dostępu do mieszkań, edukacji, zatrudnienia, opieki zdrowotnej, zgodnego z prawem zadośćuczynienia za krzywdy oraz prawa do fizycznej ochrony.
 

A. Prawa rasowe i etniczne

Rasizm jest połączeniem władzy opartej na dominacji jednej rasy nad innymi z systemem wartości, który zakłada, że dominująca grupa rasowa jest „z urodzenia” lepsza od innych grup rasowych. Rasizm przyjmuje formy zarówno indywidualne jak i instytucjonalne. Rasizm o charakterze osobistym uzewnętrznia się w charakterystycznych dla ludzi sposobach wyrażania się, postawach oraz/albo zachowaniach, które milcząco akceptują założenia rasistowskiego systemu wartości oraz nie cofają się przed czerpaniem z niego korzyści.
Rasizm instytucjonalny jest utrwalonym wzorcem społecznym, który albo pośrednio albo bezpośrednio wspiera rasistowski system wartości.
Rasizm upośledza i udaremnia nasze wzrastanie w Chrystusie, gdyż jest on sprzeczny z samą Ewangelią. Białym przysługują niesłusznie przywileje i beneficje, których odmawia się ludziom o innym kolorze skóry. Dlatego uważamy, że rasizm jest grzechem oraz stwierdzamy, że tak ze względu na kryterium doczesności jak i wieczności wszyscy ludzie posiadają wartość. Wyrażamy radość z powodu darów jakie dorobek poszczególnych kultur etnicznych i narodowych przynosi całemu naszemu życiu. Wzywamy i zachęcamy do rozwoju samoświadomości wszystkich grup rasowych i etnicznych oraz ludzi uciskanych, która prowadzi ich do stawiania żądań dotyczących sprawiedliwości i równych praw, należnych im jako członkom społeczeństwa. Stwierdzamy również, że członkowie grup rasowych i etnicznych mają prawo do: równych szans zatrudnienia i awansu, wykształcenia i szkolenia na najwyższym poziomie, nie dyskryminowania w wyborach, dostępu do subsydiowanego budownictwa mieszkaniowego, nabywania wynajmowania mieszkań na warunkach rynkowych, dostępu do władzy i kierowniczych stanowisk we wszelkich dziedzinach życia społecznego. Popieramy działania mające na celu wyrównanie szans startu jako jedną z metod rozwiązywania kwestii nierówności oraz praktyk dyskryminujących w naszym Kościele i społeczeństwie.
 

B. Prawa mniejszości religijnych

Prześladowania religijne w historii cywilizacji wydarzały się dość często. Domagamy się takiej polityki i praktyk, które zapewniałyby prawa każdego ugrupowania religijnego do praktykowania swej wiary bez ograniczeń prawnych, politycznych czy ekonomicznych.
Potępiamy wszelkie jawne i ukryte formy nietolerancji religijnej, zwłaszcza takie, które są obecne w publikatorach w postaci upraszczających stereotypów. Bronimy praw wszystkich religii i ich zwolenników do wolności od dyskryminacji prawnej, ekonomicznej i socjalnej.
 
 

C. Prawa dzieci

Dzieci uznawane dawniej za własność rodziców, obecnie są uznawane za, w pełnym tego słowa znaczeniu, istoty ludzkie, wobec których zarówno dorośli jak i społeczeństwo jako całość posiadają szczególne zobowiązania. Dlatego też popieramy rozwój systemów szkolnictwa oraz nowych metod kształcenia, które mają na celu wspieranie każdego dziecka w jego wysiłkach na rzecz osiągnięcia pełnego rozwoju tego, co najlepsze w jego indywidualności i osobowości. Każde dziecko ma prawo do nauki na właściwym poziomie, z uwzględnieniem wychowania seksualnego, stosownie do poziomu jego rozwoju , przy użyciu najlepszych metod i treści nauczania.
Zarówno rodzice, opiekunowie chrześcijańscy jak i Kościół są odpowiedzialni za zapewnienie dzieciom wychowania seksualnego zgodnego z moralnością chrześcijańską, która szczególny nacisk kładzie na wierność małżeńską oraz wstrzemięźliwość seksualną tych, co wybrali stan niezamężny i bezżenny. Co więcej, dzieci mają prawo do pokarmu, dachu nad głową, ubrania, opieki medycznej i psychicznego komfortu na równi z dorosłymi. Prawa te uznajemy za ich bez względu na działania lub ich brak ze strony rodziców lub opiekunów. W szczególności należy chronić dzieci przed wyzyskiem ekonomicznym i seksualnym.

D. Prawa nastolatków i młodych ludzi

Społeczeństwo nasze charakteryzuje się stosunkowo znaczną ilością młodych ludzi, którym często z trudnością przychodzi pełna adaptacja społeczna. Dlatego kładziemy nacisk na rozwój polityki, która zachęcałaby nastolatków i młodzież do włączania się w procesy podejmowania decyzji oraz działań eliminujących dyskryminację i wyzysk. Należy prawem zagwarantować powstanie odpowiednich twórczych miejsc pracy, a także zapewnić stworzenie mechanizmów, które uczynią je dostępnymi zarówno nastolatkom jak i młodzieży.
 

E. Prawa ludzi starych

W społeczeństwach, które szczególne miejsce zapewniają ludziom młodym, osoby starsze często bywają izolowane od głównego nurtu życia społecznego. Popieramy politykę społeczną, która ma na celu integrację ludzi w podeszłym wieku z całością społeczeństwa w szczególności poprzez zapewnienie godziwych dochodów, szersze niż dotąd możliwości zatrudnienia wolnego od dyskryminacji, dostęp do kształcenia i usług, właściwe możliwości mieszkaniowe oraz opiekę medyczną.
Domagamy się takiej polityki i konkretnych programów, które nacisk kładą na szczególną troskę o kobiety w podeszłym wieku oraz osoby pochodzące z mniejszości etnicznych. Programy te powinny dążyć do zapewnienia szacunku i godności należnych im jako starszym członkom ludzkiej społeczności. Domagamy się wypracowania przez pracodawców odpowiedniego systemu emerytalnego, uwzględniającego również potrzeby osamotnionego współmałżonka (-i).
 

F. Prawa kobiet

Uznajemy równość kobiet i mężczyzn we wszystkich aspektach życia społecznego. Dlatego nalegamy, aby podjęte zostały wszelkie możliwe wysiłki na rzecz wyeliminowania stereotypu podziału ról społecznych w oparciu o kryterium płci i to zarówno w samym działaniu jak i w sposobach przedstawiania życia rodzinnego, tak jeśli chodzi o dobrowolną działalność jak i kompensacyjne uczestnictwo w działaniach Kościoła i społeczeństwa.
Uznajemy prawa kobiet do równego traktowania w zatrudnianiu, wykonywaniu obowiązków zawodowych, promowaniu i wynagradzaniu. Uznajemy za ważną obecność kobiet na wszystkich szczeblach podejmowania decyzji w Kościele oraz domagamy się od właściwych gremiów zagwarantowania im udziału w nich poprzez odpowiednią politykę doboru pracowników i zatrudnienia. Popieramy takie działania, których celem jest przeciwdziałanie nierówności i dyskryminacyjnym praktykom występującym w Kościele i społeczeństwie. Nalegamy, aby pracodawcy osób z rodzin z dwoma żywicielami, i to zarówno w Kościele jak i społeczeństwie, brali pod uwagę sytuację obydwu żywicieli, kiedykolwiek rozważają możliwość przeniesienia któregokolwiek z nich na miejsce pracy o innej lokalizacji.
 

G. Prawa osób niepełnosprawnych.

Uznajemy i potwierdzamy pełnię człowieczeństwa i osobowości wszystkich ludzi niepełnosprawnych jako pełnoprawnych członków rodziny Bożej. Potwierdzamy odpowiedzialność Kościoła i społeczeństwa za służbę na rzecz dzieci, młodzieży oraz osób dorosłych dotkniętych upośledzeniami umysłowymi, fizycznymi, rozwojowymi oraz/lub psychologicznymi. Odmienne ich potrzeby w zakresie poruszania się, porozumiewania, poznania intelektualnego oraz osobistych stosunków z innymi mogą utrudniać uczestnictwo ich albo ich rodzin w życiu Kościoła i społeczności. Nalegamy, aby Kościół i społeczeństwo przyjmowały obecność ludzi niepełno-sprawnych jako dar mający umożliwić im pełne uczestnictwo we wspólnocie ludzi wierzących. Wzywamy Kościół i społeczeństwo do wrażliwości oraz podjęcia działań na rzecz tworzenia dla osób niepełnosprawnych programów rehabilitacji, usług, zatrudnienia, kształcenia, mieszkań oraz transportu. Wzywamy Kościół oraz całe społeczeństwo do ochrony praw obywatelskich osób niepełno-sprawnych.
 

H. Równość praw bez względu na orientację seksualną.

Podstawowe prawa człowieka i swobody obywatelskie należą się wszystkim ludziom. Z troską opowiadamy się na rzecz tych praw i swobód w stosunku do osób o orientacji homoseksualnej. Jest dla nas kwestią poczucia elementarnej sprawiedliwości ochrona ich słusznych roszczeń wszędzie tam, gdzie chodzi o: wspólne użytkowanie dóbr, emerytury, stosunki opiekuńcze, wzajemne pełnomocnictwa oraz inne tego typu zgodne z prawem roszczenia związane ze stosunkami wynikającymi z zawartych umów, które pociągają za sobą ponoszenie wspólnych wydatków, odpowiedzialności, konsekwencji prawnych oraz jednakową ochronę wobec prawa.
Ponadto, popieramy wysiłki na rzecz zaprzestania przemocy oraz innych form przymusu wobec osób o orientacji homoseksualnej. Opowiadamy się także za dawaniem wyrazu naszemu świadectwu przeciwko zniewalaniu i marginalizowaniu osób, które od orientacji homoseksualnej odeszły.

I. Zaludnienie

Podstawowe prawa człowieka i swobody obywatelskie należą się wszystkim ludziom. Z troską opowiadamy się na rzecz tych praw i swobód w stosunku do osób o orientacji homoseksualnej. Jest dla nas kwestią poczucia elementarnej sprawiedliwości ochrona ich słusznych roszczeń wszędzie tam, gdzie chodzi o: wspólne użytkowanie dóbr, emerytury, stosunki opiekuńcze, wzajemne pełnomocnictwa oraz inne tego typu zgodne z prawem roszczenia związane ze stosunkami wynikającymi z zawartych umów, które pociągają za sobą ponoszenie wspólnych wydatków, odpowiedzialności, konsekwencji prawnych oraz jednakową ochronę wobec prawa.
Ponadto, popieramy wysiłki na rzecz zaprzestania przemocy oraz innych form przymusu wobec osób o orientacji homoseksualnej. Opowiadamy się także za dawaniem wyrazu naszemu świadectwu przeciwko zniewalaniu i marginalizowaniu osób, które od orientacji homoseksualnej odeszły.
 

J. Alkohol i narkotyki.

Potwierdzamy nieustanne poparcie na rzecz powstrzymywania się od alkoholu, co jest rozumiane jako wierne świadectwo Bożej miłości, która ludzi zbawia i czyni wolnymi. Zalecamy powstrzymywanie się od używania alkoholu, oraz wszelkich nielegalnych narkotyków. Z uwagi na to, że używanie alkoholu oraz narkotyków jest jednym z ważniejszych czynników przyczyniających się do przestępstw, chorób oraz rozkładu życia rodzinnego, zachęcamy do tworzenia programów kształcenia, które mają na celu kształtowanie postaw powstrzymywania się od korzystania z alkoholu i narkotyków. Miliony ludzi są świadkami pozytywnych następstw stosowania narkotyków w celach terapeutycznych (np. dla uśmierzania bólu – przyp. tłum.), jednocześnie miliony ludzi mogą zaświadczyć o szkodliwości nadużywania narkotyków. Zachęcamy do rozważnego postępowania w zakresie udostępniania potencjalnie pożytecznych lub potencjalnie szkodliwych narkotyków zarówno wypisywanych na receptę jak i znajdujących się w wolnym obrocie. Domagamy się udzielania pełnej informacji tak lekarzom jak i pacjentom na temat stosowania narkotyków oraz skutków ich nadużywania. Popieramy skrupulatne przestrzeganie przepisów regulujących sprzedaż i dystrybucję wszystkich środków odurzających. Opowiadamy się za regulacjami prawnymi, chroniącymi społeczeństwo przed osobami zażywającymi narkotyki kiedy tylko można udokumentować, że ma to dla społeczeństwa zgubne konsekwencje. Osoby uzależnione od narkotyków oraz członkowie ich rodzin odznaczają się pełnią człowieczeństwa, dlatego więc powinni być traktowani jako potrzebujący leczenia, rehabilitacji oraz wyzdrowienia, które zapewni im trwałą zmianę trybu życia. Nadużywanie narkotyków powinno być postrzegane jako przejaw głębszych problemów, dla których należy szukać rozwiązań.
 

K. Nikotynizm

Potwierdzamy swą historyczną tradycję wysokiego standardu dyscypliny osobistej i odpowiedzialności społecznej. W świetle przekonywających dowodów na to, że palenie tytoniu i używanie tabaki np. jej żucie jest szkodliwe dla ludzi w każdym wieku, zalecamy całkowite powstrzymywanie się od używania nikotyny. Nalegamy, aby korzystano z możliwości środków masowej komunikacji oraz edukacji celem poparcia i zachęcania do abstynencji. Ponadto, uznajemy, że bierne palenie tytoniu (wdychanie dymu tytoniowego – przyp. tłum.) przynosi skutki szkodliwe dla zdrowia. Popieramy ograniczenia jego palenia w miejscach publicznych i miejscach pracy.
 

L. Eksperymenty medyczne

Dzięki odkryciom nauk medycznych zdrowie fizyczne i psychiczne ludzi uległo znaczącej poprawie. Jest jednak rzeczą konieczną żeby rządy oraz środowisko medyczne skrupulatnie przestrzegały powszechnie przyjętych zasad badań medycznych, utrzymując ścisłą kontrolę w zakresie przeprowadzania na ludziach testów nowych technologii i lekarstw. Powszechnie przyjęte zasady badań medycznych wymagają, aby prowadzący badania poddawali ludzi eksperymentom medycznym jedynie po uprzednim uzyskaniu ich pełnej, świadomej i niewymuszonej zgody.
 

M. Technologia genetyczna

Odpowiedzialność człowieka za całe stworzenie jest wyzwaniem do ostrożnego podchodzenia do możliwości badań genetycznych i technologii genetycznej. Z uznaniem przyjmujemy rozwój i zastosowanie technologii genetycznej do zaspokojenia podstawowych potrzeb zdrowotnych ludzi, zapewnienia bezpiecznego środowiska naturalnego oraz odpowiedniego zaopatrzenia w żywność. Ze względu na to, że    efekty stosowania technologii genetycznych wpływają na całe nasze życie, wzywamy do sformułowania skutecznych regulacji prawnych oraz mechanizmów odpowiedzialności dla zapobieżenia wszelkim działaniom, które mogłyby prowadzić do niewłaściwego wykorzystania tych technologii nie wyłączając sfery politycznej i militarnej. Jesteśmy przekonani, że nawet ostrożne, kierujące się dobrymi intencjami wykorzystanie technologii genetycznych może niekiedy prowadzić do nieprzewidzianych szkodliwych następstw. Posługujące się genami ludzkimi terapie wywołujące zmiany, które nie mogą być dziedziczone przez potomstwo np. somatyczna terapia, powinny być stosowane tylko do przynoszenia ulgi w cierpieniach spowodowanych przez chorobę. Wszelkie terapie genetyczne do celów eugeniki albo do produkcji ludzkich embrionów, które po ich wykorzystaniu uważane są za niepotrzebne, są godne pożałowania. Dane genetyczne dotyczące poszczególnych osób i ich rodzin powinny być utrzymywane w tajemnicy oraz uznawane za w pełni poufne chyba, że są one odtajnione na życzenie samego zainteresowanego lub jego rodziny, albo ujawnienie i wykorzystanie danych dotyczących genetycznej identyfikacji jest oparte na odpowiednim nakazie sądowym. Ze względu na trudne do przewidzenia długoterminowe skutki, sprzeciwiamy się genetycznym terapiom prowadzącym do zmian, które mogą być dziedziczone przez potomstwo.
 

N. Życie na wsi

Opowiadamy się za prawem do życia i pracy na wsi rolników, pracowników rolnych, agrotechników, przedstawicieli handlu wiejskiego, ich rodzin oraz innych osób zamieszkujących tereny poza miastami i metropoliami miejskimi. Wierzymy, że    jeśli bytowanie na wsi i w małych miasteczkach staje się trudne lub wręcz niemożliwe, to nasza kultura ulega zubożeniu a społeczności ludzkie tracą poczucie sensu egzystencji. Jesteśmy przekonani, że polepszanie ludzkiej egzystencji może niekiedy wymagać przeznaczania niektórych gruntów rolnych na cele pozarolnicze. Sprzeciwiamy się jednak bezcelowemu zamienianiu gruntów rolnych na cele pozarolnicze jeśli tych ostatnich jest pod dostatkiem. Ponadto, zachęcamy do ochrony właściwych terenów rolnych i otwartych przestrzeni przez wdrażanie programów mających na celu odpowiednie ich wykorzystanie. Popieramy programy rządowe i pozarządowe obliczone raczej na korzyści dla rolników indywidualnych niż przemysłowych gospodarstw oraz popieramy te programy, które zachęcają do sytuowania przemysłu w rejonach niezurbanizowanych.
Przyznajemy, że wzrost ruchliwości oraz rozwój technologii przyczynił się do zróżnicowania społecznego, religijnego i ideowego środowisk wiejskich, które niegdyś były bardziej jednolite. Przemiany te często postrzegane są jako zagrożenie dla życia lokalnej społeczności. Przyjmujemy je jednak jako okazję do podtrzymania biblijnego wezwania do tworzenia społeczności otwartej dla wszystkich ludzi. Dlatego też zachęcamy środowiska wiejskie jak i poszczególne osoby żeby trwały w przywiązaniu do ziemi oraz były otwarte na możliwości jakie stwarza własność oparta na zasadzie wzajemności, troskliwość, uzdrawianie, wzrost, dzielenie się wspólnym przywództwem, radowanie się licznymi darami, budowanie wzajemnego zaufania, utwierdzanie poszczególnych ludzi w przekonaniu o ich unikalnej wartości, a przez to życie w duchu pokoju (shalom).
 

O. Rolnictwo samowystarczalne

Podstawowym warunkiem zaspokojenia potrzeb żywnościowych ludzi na świecie jest taki system rolniczy, który posługiwać się będzie efektywnymi metodami, szanujący ekosystemy i pozwalający na egzystencję  ludzi pracujących na roli.
Popieramy rolnictwo efektywne, które stosuje naturalne nawożenie gleby, zapewnia różnorodność upraw i hodowli oraz uwzględnia i stosuje się do lokalnych warunków i struktur; system,  w którym trzoda jest traktowana humanitarnie, a warunki jej życia maksymalnie bliskie naturze.
Dążymy do efektywnej gospodarki rolnej, w której uprawy, bydło, produkcja drobiu funkcjonują w naturalnych ekologicznych cyklach, gdzie oszczędza się energię i zmniejsza się do minimum wpływ  czynników chemicznych. Wydajna gospodarka rolna wymaga globalnego przewartościowania znaczenia, jakie ma rolnictwo oraz jego wpływu na produkcje żywności, utrzymania hodowli zwierzęcej, różnorodności upraw oraz zachowania, chronienia i rozwoju środowiska naturalnego. Światowy handel produktami żywnościowymi powinien być oparty na uczciwych stosunkach handlowych, właściwych cenach opartych na efektywnych kosztach produkcji.  Musi także uwzględniać w swoich kosztach zniszczenia środowiska naturalnego. Właściwy rozwój technologiczny i biologiczny to taki, który wpływa na całkowite wyżywienie oraz uwzględnia skutki ekologiczne.
 

P. Życie w mieście

Życie w mieście i na obszarach podmiejskich stało się dominującym stylem życia dla coraz większej liczby ludzi. Jednym stwarza to możliwości ekonomiczne, edukacyjne, socjalne i kulturalne. Innym przynosi wyobcowanie, zubożenie i zniewolenie. W rękach Kościoła spoczywa odpowiedzialność i możliwość niesienia pomocy w kształtowaniu przyszłości życia społeczności zamieszkujących tereny miejskie i podmiejskie. Aby w większym stopniu doprowadzić do humanizacji życia w mieście oraz na obszarach podmiejskich, potrzebne są powszechne programy odnowy i strategii społecznej.
Chrześcijanie powinni poddawać ocenie wszystkie programy, nie pomijając tych, co odnoszą się do rozwoju ekonomicznego i społecznego miast, z punktu widzenia tego, czy w wystarczającym stopniu chronią one i promują wartości ludzkie, czy pozwalają na zaangażowanie osobiste i polityczne, oraz czy umożliwiają społecznościom lokalnym otwartość w stosunku do przedstawicieli innych ras, ludzi w różnym wieku i o różnym poziomie dochodów. Z uznaniem przyjmujemy wysiłki wszystkich, którym leży na sercu uwzględnienie wartości ludzkich w planach przestrzennego zagospodarowania. Musimy pomóc kształtować rozwój terenów miejskich i podmiejskich w taki sposób, żeby uczynić zadość ludzkiej potrzebie poczucia tożsamości i sensu egzystencji w środowisku mniejszych społeczności. Jednocześnie owe niewielkie społeczności powinny być zachęcane do podjęcia odpowiedzialności za całość życia społeczności miejskich i podmiejskich, a nie izolowanie się od niego.
 

Q. Wartości chrześcijańskie a przemoc w środkach masowego przekazu

Bezprecedensowy wpływ środków masowego przekazu (głównie telewizji i kina) na wartości chrześcijańskie i ludzkie w naszym społeczeństwie każdego dnia staje się wciąż na nowo aktualny. Pragniemy wyrazić pogardę wobec bezustannego prezentowania obrazu społeczeństwa wyzutego z wartości ludzkich, pogoni za sensacją tak w dziedzinie „rozrywki” jak i „wiadomości”. Praktyki te degradują człowieczeństwo oraz stanowią pogwałcenie nauk Chrystusa i Biblii.
Metodyści oraz inni wierzący powinni w pełni uświadomić sobie, że środki masowego przekazu, poprzez promowanie permisywnych stylów życia oraz ukazywania szczegółów aktów przemocy, podważają prawdy chrześcijaństwa. Zamiast zachęcania, motywowania i inspirowania widzów do wybrania modelu życia opartego na świętości życia, przemysł rozrywkowy promuje model przeciwny, w sposób cyniczny przedstawiając sceny przemocy, gwałtu, chciwości, wyzucia z wszelkiego poczucia świętości oraz bezustannie oczerniając wartości życia rodzinnego. Należy uznać media za współodpowiedzialne za postępujący upadek wartości we współczesnym społeczeństwie. Wielu rzeczników środków masowego przekazu nie poczuwa się do odpowiedzialności za wzmiankowane procesy dezintegracji społecznej utrzymując, że    rolą środków masowego przekazu jest raczej odzwierciedlanie obrazu istniejącego społeczeństwa a nie kształtowanie go. W imię dobra całej rodziny ludzkiej chrześcijanie powinni połączyć wysiłki na rzecz powstrzymania erozji wartości moralnych i etycznych w społeczności całego świata przez:
1) Zachęcamy parafie, aby wspierały i podkreślały konieczność monitorowania przez rodziców tego, co ich dzieci oglądają w TV i na filmach, słuchają w radiu i jak korzystają z Internetu.
2) Zachęcamy parafie, rodziców, poszczególne osoby, do manifestowania swego sprzeciwu wobec bezsensownego i niepotrzebnego pokazywania przemocy, seksualnie nieprzyzwoitych programów poprzez pisanie listów do stacji nadających takie programy oraz do ich sponsorów.
3) Zachęcamy do okazywania swego sprzeciwu w stosunku do tych korporacji które sponsorują takie programy poprzez rezygnowanie z ich produktów na korzyść innych producentów.
 

R) Internet

Rozwój internetu oraz innych środków przekazu całkowicie zmienił sposoby komunikacji między ludźmi. Internet dostarczył nowe, twórcze możliwości do rozwoju i korzystania z wszelkich źródeł informacji. Korzyści z internetu jest coraz więcej; dorośli i dzieci mogą kontaktować się ze sobą na całym świecie. Wykorzystywać można światowe źródła informacji, aby rozwijać się intelektualnie i duchowo, a także w celu poszukiwania nowych rozwiązań w realizacji stawianych sobie celów. Dlatego Kościół powinien zachęcać do korzystania z internetu  i propagować  równy dla wszystkich dostęp do niego. Jednocześnie internet może stanowić poważne niebezpieczeństwo dla jego użytkowników. Z tego względu korzystanie z internetu powinno być odpowiedzialne, szczególnie dotyczy to dzieci, tak, aby odnosiły z tego jak największe korzyści i aby zminimalizować ryzyko kontaktu z nieodpowiednimi i nielegalnymi treściami i materiałami. Organizacje religijne i obywatelskie powinny ze sobą współpracować  aby internet stał się bezpieczny dla wszystkich.
 

S. Osoby zarażone wirusem HIV i AIDS

Osoby zarażone wirusem HIV (Human Immune Virus) oraz AIDS (Acquired Immune Deficiency Syndrome) często są odrzucani przez swe rodziny, znajomych i różne środowiska, w których pracują i działają. Ponadto konfrontowani są z brakiem odpowiedniej opieki zdrowotnej, szczególnie u kresu swej ziemskiej wędrówki.
Wszystkie osoby żyjące z wirusem HIV i AIDS winny być traktowane godnie i z respektem.
Potwierdzamy odpowiedzialność Kościoła w służbie na rzecz i z nimi i ich rodzinami bez względu na to w jaki sposób zostali zarażeni. Popieramy ich prawa do zatrudnienia, odpowiedniej opieki medycznej, pełnego uczestnictwa w publicznej edukacji i życiu Kościoła.
Nalegamy na Kościół, by aktywnie zaangażował się na rzecz zapobieżeniu rozprzestrzeniania się AIDS przez zapewnienie odpowiedniej edukacji zborownikom i społeczeństwu. Kościół winien być gotów do zapewnienia poradnictwa zarażonym i ich rodzinom.
 

T. Prawo do opieki zdrowotnej

Zdrowie jest warunkiem dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego, społecznego i duchowego; dlatego odpowiedzialność za nie spoczywa zarówno na osobach prywatnych jak i instytucjach życia publicznego. W Psalmie 146 czytamy że Bóg „wymierza sprawiedliwość uciśnionym, daje chleb głodnym, oswobadza więźniów oraz otwiera oczy ślepych”. Jest rzeczą niesprawiedliwą jeśli tworzy się i utrwala bariery, które uniemożliwiają osiągnięcie zdrowia fizycznego albo pełnego uczestnictwa w życiu społecznym.
Zachęcamy poszczególnych ludzi do dążenia do zdrowego stylu życia i uznania wagi: opieki zdrowotnej mającej na celu zapobieganie chorobom, wychowania dla zdrowia, bezpieczeństwa środowiska naturalnego i miejsca pracy, dobrego odżywiania, wolnego od zagrożeń mieszkania – wszystkie bowiem te czynniki w sposób istotny przyczyniają się do osiągnięcia zdrowia. Pragniemy również podkreślić rolę rządów w tworzeniu warunków na rzecz zagwarantowania każdemu człowiekowi dostępu do tego wszystkiego, co jest niezbędnym warunkiem dobrego zdrowia.
 

U. Przeszczepianie i darowanie organów ciała

Pragniemy wyrazi pogląd, że przeszczepianie i darowanie organów ciała jest działaniem charytatywnym, czynem miłości agape, aktem samoofiarowania. Dostrzegamy życiodajne korzyści płynące z ofiarowania własnych organów i innych tkanek, zachęcamy więc wszystkich ludzi wiary do ofiarowania swych organów i tkanek jako wyrazu miłości i służby dla dobra ludzi, którzy znaleźli się w potrzebie. Nalegamy, aby działo się to w atmosferze szacunku dla zmarłego czy też żyjącego ofiarodawcy, dla dobra biorcy oraz w zgodzie z regulacjami prawnymi w celu zapobieżenia nadużyciom wobec dawców i ich rodzin.

 

IV. Więzi ekonomiczne

Pragniemy wyrazić przekonanie, że wszystkie systemy ekonomiczne na równi z innymi dziedzinami porządku stworzenia podlegają osądowi Bożemu. Dlatego rządy uważamy za odpowiedzialne za kształtowanie i realizację zdrowej polityki fiskalnej i monetarnej, która powinna stworzyć tak osobom fizycznym jak i prawnym warunki ekonomicznej egzystencji, pełne zatrudnienie oraz odpowiedni poziom dochodów uwzględniający tempo wzrostu inflacji. Uważamy, że zarówno prywatne jak i rządowe przedsięwzięcia ekonomiczne niosą ze sobą ciężar odpowiedzialności za koszty społeczne działalności gospodarczej takie jak poziom zatrudnienia czy zanieczyszczenie środowiska naturalnego. Dlatego uznajemy, że zarówno prywatne jak i rządowe podmioty gospodarcze powinny z tych kosztów być rozliczane. Popieramy działania, które zmniejszyłyby nagromadzenie bogactwa w rękach niewielkiej grupy ludzi. Ponadto popieramy wysiłki mające na celu zmianę systemu podatkowego oraz zaprzestanie rządowej pomocy na rzecz programów, które uprzywilejowują bogatych kosztem ubogich.
 

A. Własność

Wierzymy, że prywatna własność dóbr jest wyrazem ich Bożego powiernictwa zarówno w społeczeństwach, w których uchodzi ona za pożądaną jak i w tych, w których uważa się ją za niepożądaną, ale że tak w jednych, jak i w drugich jest prywatna własność dóbr ograniczona ze względu na przewagę niezaspokojonych potrzeb społecznych. Uważamy, że    chrześcijańskie zasady są sprzeczne z uprzywilejowaną i arbitralną kontrolą jakiejkolwiek jednostki czy grupy ludzi nad którąkolwiek częścią stworzonego wszechświata.
Uwarunkowana społecznie i kulturowo własność powinna być traktowana jako przedmiot odpowiedzialności w obliczu Boga.
Obowiązkiem rządów jest dążenie do sprawiedliwości i takiego porządku prawnego, który uwzględniłby procedury zapewniające ochronę praw zarówno całego społeczeństwa jak i indywidualnych posiadaczy.
 

B. Negocjowanie umów zbiorowych

Opowiadamy się za prawem pracobiorców i pracodawców tak firm prywatnych jak i państwowych, nie wyłączając rolników indywidualnych, grup rządowych, organizacji społecznych oraz samorządowych, do organizowania się w związki lub inne grupy interesów celem prowadzenia negocjacji na temat umów zbiorowych. Ponadto, uznajemy prawo obydwu stron do ochrony w procesie negocjacji i ich odpowiedzialność za prowadzenie negocjacji o zawarcie umowy zbiorowej w dobrej wierze oraz w ramach interesu publicznego. Dla zagwarantowania wszystkim członkom społeczeństwa zachowania i rozwoju ochrony prawnej, opowiadamy się za nowymi sposobami podejścia do negocjacji, które powinny objąć przedstawicieli broniących interesu publicznego celem zawarcia umów pomiędzy pracodawcami a pracobiorcami z uwzględnieniem sądowych procedur rozwiązywania wzajemnych konfliktów. Odrzucamy uciekanie się do użycia przemocy przez którąkolwiek ze stron w trakcie prowadzenia sporu zbiorowego czy też w sytuacji jakiegokolwiek innego sporu pomiędzy pracodawcami a pracobiorcami. Nie zgadzamy się również na trwałe zwolnienia pracowników zaangażowanych w strajk, który jest zgodny z prawem.
 

C. Praca i wypoczynek

Każdy człowiek ma prawo do pracy za wynagrodzenie gwarantujące mu egzystencję. W tych dziedzinach gospodarki, w których sektor prywatny nie jest w stanie bądź nie zapewnia pracy wszystkim, którzy jej potrzebują, na rządzie spoczywa odpowiedzialność za stworzenie dla nich niezbędnych miejsc pracy. Opowiadamy się za mechanizmami społecznymi, które zapewniają fizyczne i psychiczne bezpieczeństwo pracowników, gwarantują sprawiedliwy podział dóbr i usług, oraz zachęcają do coraz większej wolności w taki sposób żeby poszczególni pracownicy mogli korzystać z owoców wypoczynku. Wyrażamy przekonanie, że wypoczynek stwarza dogodną sposobność do twórczego udziału w życiu społecznym oraz zachęcamy do znajdywania metod, które umożliwiają pracownikom dodatkowy czas wolny. Popieramy programy kształcenia, udziału w kulturze oraz rekreacji, które przyczyniają się do lepszego wykorzystania czasu wolnego. Wierzymy, że dobro człowieka ważniejsze jest od zysku. Dlatego z ubolewaniem przyjmujemy fakt, że duch egoizmu tak często przenika nasze życie ekonomiczne. Opowiadamy się za polityką, która w duchu współpracy zachęca do dzielenia się nowymi pomysłami rozwiązań wspólnych problemów pracy i jej organizacji. Popieramy prawa pracowników do odmowy pracy w sytuacjach zagrażających zdrowiu i/ albo życiu bez narażania ich na utratę pracy. Popieramy politykę, która odwróciłaby rosnący trend do integrowania firm i całych przemysłów w monopole.
 

D. Konsumpcjonizm

Konsumenci powinni wykorzystać swój potencjał ekonomiczny do wpływania na produkcję takich dóbr materialnych, które są niezbędne i pożyteczne dla ludzkości, ale których produkcja i konsumpcja nie pociągają jednocześnie profanacji środowiska naturalnego. Konsumenci winni powstrzymać się od nabywania produktów wytwarzanych w warunkach, w których pracownicy są eksploatowani ze względu na swój wiek, płeć lub status ekonomiczny. Konsumenci powinni dokonywać wyboru dóbr i usług raczej w oparciu o kryterium lepszej jakości życia niż nieograniczonej produkcji dóbr materialnych. Wzywamy konsumentów, a wśród nich lokalne parafie oraz instytucje związane z Kościołem, do stworzenia form organizacyjnych dla realizacji tych celów oraz dla wyrażenia publicznie rozczarowania z powodu szkodliwych społecznie, ekonomicznie i ekologicznie działań poprzez zastosowanie takich metod jak bojkot, akcje pisania listów, wspólne rezolucje oraz ogłoszenia i reklamy. Metody te przykładowo mogą być wykorzystane do wpłynięcia na lepszą jakość programów telewizyjnych i radiowych.
 

E. Ubóstwo

Wbrew ogólnemu dobrobytowi w krajach uprzemysłowionych, większość ludzi na świecie żyje w ubóstwie. Aby zaspokoić podstawowe potrzeby, takie jak: pokarm, ubiór, schronienie, wykształcenie, opieka zdrowotna i inne, trzeba znaleźć sposoby bardziej sprawiedliwego podziału światowych bogactw. Rozwój technologii, jeśli towarzyszą mu przejawy eksploatacji ekonomicznej, zuboża wielu ludzi i utrwala stan ich ubóstwa.
Dlatego nie uznajemy ludzi biednych za moralnie odpowiedzialnych za swój status ekonomiczny . Aby rozpocząć proces podnoszenia ludzi z ubóstwa, uważamy za słuszne opowiedzieć się za polityką, która zapewnia utrzymanie odpowiedniego poziomu dochodów, dobre wykształcenie, właściwe warunki mieszkaniowe, szkolenie zawodowe, możliwości sensownego zatrudnienia, odpowiednią opiekę medyczną i szpitalną, uczestnictwo w procesie humanizacji oraz zdecydowaną poprawę programów pomocy społecznej. Z uwagi na to, że niskie zarobki są często powodem ubóstwa, pracodawca powinien opłacać pracobiorców w wysokości nie uzależniającej ich od dotacji rządowych, kartek żywnościowych czy zapomogi socjalnej.
 
 

F. Robotnicy sezonowi

Robotnicy sezonowi i inni robotnicy najemni zatrudniani w gospodarstwach rolnych, którzy od dawna są przedmiotem szczególnej troski Kościoła, ze względu na swój tryb życia wyłączeni zostali z wielu dobrodziejstw całego szeregu świadczeń ekonomicznych i socjalnych, jakimi cieszą się inne grupy robotników. Sytuację wielu robotników sezonowych pogarsza fakt, że jako przynależni do rasowych i etnicznych mniejszości, doznają i tak rozlicznych niesprawiedliwości. Opowiadamy się za prawami dla wszystkich robotników sezonowych i z radością witamy wysiłki służące odpowiedzialnemu samookreśleniu i samoorganizacji przez samych zainteresowanych. Wzywamy rządy i wszystkich pracodawców do zapewnienia robotnikom sezonowym tych samych świadczeń ekonomicznych, edukacyjnych i socjalnych, którymi cieszą się inni obywatele. Wzywamy nasze parafie, aby podjęły się stworzenia programów pomocy robotnikom sezonowym, którzy znajdą się na terenie ich parafii, oraz aby poparły wysiłki robotników sezonowych na rzecz stworzenia    negocjacjom na temat umów zbiorowych ram instytucjonalnych.
 

G. Hazard

Hazard jest zagrożeniem dla społeczeństwa, a śmiertelnym jest zagrożeniem dla moralności życia społecznego, ekonomicznego i duchowego, jak również dla istnienia dobrego systemu władzy. W imię wiary i troski chrześcijanie powinni unikać udziału w grach hazardowych oraz powinni starać się nieść posługę tym, którzy padli ofiarę hazardu.
W przypadkach kiedy hazard stał się nałogiem Kościół powinien zachęcić uzależnioną osobę do korzystania z pomocy terapeutycznej, tak by mogła ona być na powrót skierowana ku pozytywnym i konstruktywnym działaniom. Kościół powinien promować taki styl życia osobistego, który z góry czyniłby korzystanie z gier hazardowych, nie wyłączając loterii publicznych, rzeczą zbędną i niepożądaną, bez względu na to, czy służy ono rozrywce, ucieczce od rzeczywistych problemów życia, czy jest też środkiem służącym tworzeniu dochodów na cele publiczne albo funduszy dla wsparcia działalności charytatywnej czy kampanii politycznych.
 

H. Rodzinne gospodarstwa rolne

Znaczenie rodzinnych gospodarstw rolnych już od dawna jest podstawą wolnego i demokratycznego społeczeństwa. W ostatnim czasie egzystencja samodzielnych gospodarstw rolnych jest zagrożona także z takich przyczyny jak koncentrowanie wszystkich faz produkcji rolnej przez wielkie międzynarodowe korporacje. Skupienie dostaw żywności dla wielu w rękach tylko nielicznych, rodzi zasadnicze pytania, dotyczące sprawiedliwości, wzmaga naszą czujność i domaga się działania.
Wzywamy sektor rolny do funkcjonowania z szacunkiem, a także liczeniem się z prawami obywatelskimi oraz odpowiedzialnym rozdziałem chleba powszedniego w świecie, jak i do odpowiedzialności obywatelskiej korporacji, respektujących prawa wszystkich rolników, małych i dużych gospodarstw, aby mogli oni otrzymywać właściwą zapłatę za ich uczciwą pracę.
Bronimy praw ludzi do posiadania własności  i utrzymywania się z uprawy  ziemi. Wzywamy nasze parafie  aby  zbierały głos i stanowisko  w sprawach dotyczących żywności i tych co żywność tę produkują.
 

J. Odpowiedzialność korporacji

Korporacje ponoszą odpowiedzialność nie tylko przed swoimi akcjonariuszami, ale także przed robotnikami, dostawcami, sprzedawcami, nabywcami i społecznościami wśród których  prowadzą interesy, ale także są odpowiedzialne wobec ziemi,  która im w tym pomaga. Popieramy prawo do informacji o korporacjach tak, aby ludzie mogli podejmować decyzje , które korporacje  popierać a które nie.
Apelujemy do korporacji aby z własnej woli  stosowały się  do wymagań promujących dobrobyt ludzi i ochronę środowiska. 
  
   

 

V. Wspólnota polityczna

Chociaż wierność Bogu jest dla Kościoła ważniejsza niż wierność państwu, to jednak uznajemy użyteczność rządu za zasadniczy środek utrzymania ładu społecznego. Uważamy siebie za odpowiedzialnych przed Bogiem za życie społeczne i polityczne; następujące przeto kwestie uznajemy za żywotne dla sprawowania władzy:
 

A. Podstawowe wolności i prawa człowieka

Uznajemy, że władze odpowiedzialne są za ochronę praw człowieka do wolnych i uczciwych wyborów, do wolności słowa, wyznania i zgromadzeń, do uczciwości w środkach masowego przekazu, do żądania zadośćuczynienia za krzywdy bez strachu przed odwetem, do prywatności, a także do zagwarantowania odpowiedniego wyżywienia, ubioru, schronienia, wykształcenia i opieki zdrowotnej. Przedstawiciele władzy oraz sposób jej sprawowania powinny być określane w głosowaniu dostępnym wszystkim dorosłym obywatelom.
Z całą stanowczością odrzucamy inwigilację oraz zastraszanie oponentów politycznych przez sprawujących władzę; odrzucamy również nadużycia urzędów pochodzących tak z wyboru jak i nominacji. Uciekanie się do internowania oraz więzienia w celu nękania i eliminowania opozycji politycznej oraz dysydentów jest pogwałceniem podstawowych praw człowieka. Ponadto, brutalne traktowanie czy torturowanie zatrzymanych przez sprawujących władzę, bez względu na przyświecające temu cele, uznajemy za naruszenie chrześcijańskiego nauczania i jako takie musi zostać napiętnowane i odrzucone, niezależnie od tego, gdzie i kiedy ma ono miejsce. Dla tych samych powodów sprzeciwiamy się karze śmierci i wzywamy do jej wyeliminowania z prawa karnego.
Kościół uważa instytucję niewolnictwa za bezwzględne zło. Wszelkie formy zniewolenia są całkowicie niedopuszczalne i w żaden sposób nie będą przez Kościół tolerowane.
 

B. Odpowiedzialność polityczna

Siła systemu politycznego zależy od pełnego i dobrowolnego w nim udziału obywateli. Uważamy, że Państwo nie powinno zmierzać do kontroli w stosunku do Kościoła, podobnie Kościół nie powinien dążyć do dominacji nad Państwem. rozdział Kościoła od Państwa nie oznacza organicznej jedności ale pozwala na współdziałanie. Kościół nieustannie powinien wywierać mocny wpływ etyczny na Państwo, wspomagając jego politykę i programy służące sprawiedliwości a przeciwstawiając się polityce i programom, które są niesprawiedliwe.
 

C. Wolność informacji

Obywatele wszystkich krajów powinni mieć dostęp do wszystkich ważnych informacji dotyczących ich rządów i polityki. Nielegalna i niezgodna z sumieniem działalność skierowana przez własny rząd przeciwko obywatelom lub ich grupom nie znajduje żadnego usprawiedliwienia ani nie powinna być utrzymywana w tajemnicy pod pozorem bezpieczeństwa narodowego.
 

D. Wykształcenie

Wierzymy, że odpowiedzialność za wykształcenie młodzieży spoczywa na rodzinie, Kościele i rządzie. W naszym społeczeństwie zadanie to może być najlepiej spełnione przez politykę społeczną, która zapewni wolny dostęp wszystkim ludziom do bezpłatnej nauki w zakresie szkoły podstawowej, zawodowej i średniej. Nikt ze względu na trudności finansowe nie powinien być ograniczany w dostępie do kościelnych i niezależnych instytucji szkolnictwa. Uznajemy prawo wyższych szkół publicznych i niepublicznych do wykonywania swych funkcji nauczających, oraz popieramy politykę społeczną, która zapewnia swobodny dostęp i wybór, a która nie powoduje niezgodnych z Konstytucją komplikacji w stosunkach pomiędzy Kościołem a Państwem. Państwo nie powinno wykorzystywać swej pozycji władzy do preferencyjnego traktowania jakichś określonych przekonań religijnych (nie wyłączając ateizmu), ani nie powinno wymagać modlitw czy nabożeństw w szkołach publicznych, ale co do praktykowania przekonań religijnych powinno pozostawić uczniom wolną decyzję.
 

E. Obywatelskie posłuszeństwo i nieposłuszeństwo

Władza i prawo winny pełnić służebną rolę wobec Boga i człowieka. Obywatele mają obowiązek przestrzegać praw legalnie ustanowionych i sprawiedliwie wykonywanych przez właściwe organa. Władza, jak i każdy człowiek podlega osądowi Bożemu.
Dlatego w przypadku zaistnienia okoliczności niezgodnych z ich sumieniem uznajemy prawo ludzi do odmiennego poglądu, a po wyczerpaniu wszystkich możliwości prawnych, do sprzeciwu lub nieposłuszeństwa wobec praw, które uważają za niesprawiedliwe lub które zostały im narzucone w sposób dyskryminujący. Jednak nawet wtedy powinien być okazywany przez nich respekt wobec prawa poprzez unikanie przemocy oraz gotowość wzięcia na siebie kosztów nieposłuszeństwa wobec prawa. W żadnym wypadku nie zachęcamy ani z góry nie usprawiedliwiamy jakiejkolwiek formy protestu czy innych działań pociągających za sobą użycie przemocy przeciwko komukolwiek zaangażowanemu w spór na temat aborcji. Modlimy się za władzę, która służy życiu publicznemu, oraz wspieramy jej wysiłki na rzecz zapewnienia wszystkim ludziom równości szans i sprawiedliwości. Potwierdzamy obowiązek Kościoła do wspierania wszystkich, którzy cierpią z powodu swych poglądów czy działań, gdyż odwołują się one do kryterium sumienia nie pociągając za sobą użycia przemocy. Wzywamy rządy do zapewnienia przestrzegania praw obywatelskich, tak jak zostały one określone w Międzynarodowej Konwencji Praw Cywilnych i Politycznych, w stosunku do osób pozostających w stanie zagrożenia środkami procesowymi ze względu na ich działania nie uciekające się jednak do użycia przemocy.
 

 F. Przestępczość i resocjalizacja

Aby chronić ludzi przed naruszaniem ich osobistych praw oraz prawa własności, władza stworzyła sądy i mechanizmy prawne. Szeroki zakres możliwych wyroków stanowi wyraz oburzenia społeczeństwa, odstraszenia, ale także możliwości resocjalizacji. Popieramy inicjatywy władz mające na celu zmniejszenie i eliminację przestępczości, pod warunkiem, że pozostają w zgodności z podstawową wolnością osobistą jednostki.
Odrzucamy wszystkie nadużycia w takich działaniach łącznie z: posługiwaniem się nimi w celu odwetu, prześladowaniem, poniżaniem tych, których kolor skóry, wygląd, styl życia, warunki ekonomiczne albo przekonania są odmienne od tych, jakie uznaje władza.
Odrzucamy wszelkie, niewrażliwe, dyskryminujące stosowanie przepisów prawa, które odmawia sprawiedliwości ludziom nie znającym języka angielskiego lub niepełnosprawnym. Ponadto popieramy działania mające na celu usunięcie tych czynników, które prowadzą do przestępczości oraz zachęcamy do zgodnej współpracy przedstawicieli aparatu ścigania z przedstawicielami szeroko pojętego społeczeństwa.
W imię miłości Chrystusa, który przyszedł, aby zbawić zagubionych i zranionych, wzywamy do stworzenia całkowicie nowego systemu opieki i wsparcia, obejmujących ofiary, przestępców, jaki i przedstawicieli prawa i społeczeństwa.
Przywracanie sprawiedliwości (resocjalizacja) ma swoje korzenie w Biblii, w której nacisk jest kładziony na właściwe odniesienie do Boga, siebie samego i społeczeństwa. Gdy więzi te są naruszone, albo zerwane przez zbrodnię, otwarte są też możliwości do ich naprawy. Istotą większości systemów sprawiedliwości na świecie jest kara. Systemy sprawiedliwości oparte na karze wyznają zasadę, iż przestępca odpowiada za swoje przestępstwo przed państwem które używa kary jako narzędzia sprawiedliwości. Przeciwnie do tego, odnowiona sprawiedliwość spostrzega przestępcę jako odpowiedzialnego przed ofiarą i wstrząśniętym tym wydarzeniem społeczeństwem. Poprzez Boską przemieniającą moc odnowiona sprawiedliwość dąży do naprawy, zastąpienia zła dobrem, przyniesienia uleczenia wszystkim, których to dotyczy, łącznie z ofiarą, przestępcą, rodzinami i społeczeństwem. Kościół przemienia siebie wówczas, kiedy odpowiada na wymogi uczniostwa poprzez stawanie się pośrednikiem uleczenia i zmian systemowych.
 

G. Służba wojskowa

Bolejemy z powodu wojen i wzywamy do pokojowych rozstrzygnięć pomiędzy wszystkimi narodami pozostającymi w konflikcie. Od początku chrześcijańskie sumienie zmagało się z gorzką rzeczywistością przemocy i wojny, gdyż to zło w sposób oczywisty zawodzi Boże miłujące przeznaczenie dla   człowieka. Tęsknimy do dnia, kiedy nie będzie wojen, a ludzie będą żyć w pokoju i sprawiedliwości. Niektórzy z nas uważają, że wojna oraz inne akty przemocy są zdecydowanie nie do zaakceptowania przez chrześcijan. Jesteśmy także świadomi, że  większość chrześcijan ze smutkiem zdaje sobie sprawę z tego , iż, gdy pokojowe rozwiązania zawodzą, to użycie sił zbrojnych  może być skuteczniejsze, aby zapobiec agresji, tyranii i zbrodniom przeciwko ludzkości. Mamy uznanie dla pacyfistów, którzy nie pozwalają nam stać się zbyt obojętnymi na przemoc i wojnę. Mamy także szacunek dla tych, którzy popierają użycie siły, ale tylko, gdy ma to miejsce w wyjątkowych okolicznościach i pozbawione jest jakichkolwiek wątpliwości i odbywa się poprzez organizacje międzynarodowe. Domagamy się ustanowienia takich zasad prawnych w sprawach międzynarodowych, które eliminowałyby w nich wojnę, przemoc i przymus.
Odrzucamy politykę wymuszania służby wojskowej jako niezgodną z Ewangelią. Przyznajemy, że przymus służby wojskowej narzucanej przez rządy wywołuje w młodych ludziach pełne udręki napięcie. Wzywamy wszystkich młodych ludzi stojących w obliczu przymusu służby wojskowej do szukania porady w Kościele dla podjęcia zgodnej z sumieniem decyzji dotyczącej istoty ich odpowiedzialności jako obywateli. Wzywamy duchownych do tego, aby okazali gotowość niesienia porady duszpasterskiej wszystkim młodym ludziom, którzy stają do poboru, nie wyłączając tych, co w zgodzie ze swoim sumieniem odmawiają współpracy z systemem poborowym.
Jako Kościół wspieramy i roztaczamy opiekę nad tymi, którzy odwołując się do swego sumienia z zasady przeciwstawiają się wszelkiej wojnie czy też konkretnej wojnie, i dlatego odmawiają służby w siłach zbrojnych i współpracy z systemem poboru wojskowego. Wspieramy też i roztaczamy opiekę duszpasterską nad tymi, którzy w zgodzie ze swym sumieniem wybrali służbę w siłach zbrojnych lub zdecydowali się na służbę zastępczą. 
  
   

 

VI. Wspólnota światowa

Świat Boży jest jednym światem. Jedność świata narzucona nam obecnie przez rewolucję technologiczną dalece przerasta naszą moralną i duchową zdolność do osiągnięcia stabilnego ładu w świecie. Jedność ludzkości, dla której nie ma alternatywy, coraz wyraźniej widoczna we wszystkich dziedzinach życia, stawia Kościół jak również wszystkich ludzi wobec problemów, które wymagają natychmiastowych rozwiązań. Do nich należą: niesprawiedliwość, wojny, wyzysk, uprzywilejowanie jednych kosztem drugich, przeludnienie, międzynarodowy kryzys ekologiczny, rozprzestrzenianie arsenałów z bronią nuklearną, rozwój ponadnarodowych organizacji gospodarczych, które działają poza skuteczną kontrolą jakichkolwiek struktur rządowych jak również rozrastające się systemy władzy tyrańskiej. Jeśli ludzkość ma na ziemi przetrwać, generacja obecna musi znaleźć właściwe rozwiązania postawionych wyżej i związanych z nimi problemów. Jako Kościół angażujemy się na rzecz tworzenia społeczności obejmującej cały świat, która jest społecznością ludzi uczciwie miłujących się nawzajem. Zobowiązujemy się do poszukiwania zwiastowania Ewangelii we wszystkich sprawach, które ludzi dzielą i zagrażają rozwojowi społeczności obejmującej cały świat.
 

A. Narody i Kultury

Podobnie jak poszczególne odmienne od siebie jednostki tak i narody oraz kultury akceptowane są przez Boga w swej różnorodności.
Musimy stwierdzić,że ani żaden naród ani kultura nie są w pełni sprawiedliwe ani właściwe w traktowaniu własnego społeczeństwa; nie jest też tak,żeby jakikolwiek naród był całkowicie obojętny na dobro własnych obywateli. Kościół powinien uważać narody za odpowiedzialne za niesprawiedliwe traktowanie swych obywateli oraz innych osób zamieszkujących w jego granicach. Nie negując istnienia różnic kulturowych i ideowych, opowiadamy się za sprawiedliwością i pokojem w każdym narodzie.
 

B. Potencjał narodowy a odpowiedzialność

Niektóre państwa posiadają większy potencjał militarny i ekonomiczny od innych. Silniejsi są odpowiedzialni za powściągliwy  sposób korzystania ze swego bogactwa i wpływów. Uznajemy prawo i obowiązek  różnych narodów  do określenia swego  przeznaczenia. Oczekujemy od głównych sił politycznych, by raczej używały swej władzy bez użycia siły  na rzecz zwiększenia politycznego, socjalnego i ekonomicznego samookreślenia się  narodów, niż używały ich jedynie na rzecz rozwoju swych własnych interesów. Popieramy  wysiłki zmierzające do bardziej sprawiedliwego międzynarodowego porządku ekonomicznego,  tak aby ograniczone zasoby naturalne Ziemi mogły służyć  maksymalnie wszystkim narodom. Nalegamy na chrześcijan wszystkich  społeczeństw, by zachęcały swe rządy i cały świat ekonomiczny do pomocy i pracy na rzecz rozwoju   sprawiedliwszego  porządku ekonomicznego.
 

C. Wojna i pokój

Uważamy, że wojna jest nie do pogodzenia z nauczaniem i przykładem życia Chrystusa. Odrzucamy przeto wojnę jako narzędzie państwowej polityki zagranicznej i  domagamy się, aby wszelkie nieporozumienia międzynarodowe  były rozwiązywane na drodze pokojowej, aby w rządowych priorytetach wartości ogólnoludzkie dominowały nad militarnymi, aby przeciwstawiono się i zaprzestano militaryzacji życia społecznego, aby produkcja, sprzedaż oraz rozmieszczenie broni poddano kontroli i redukcji, oraz aby produkcja, posiadanie i użycie broni nuklearnej spotkało się z potępieniem.
W konsekwencji, opowiadamy się za powszechnym i całkowitym rozbrojeniem pod ścisłą oraz skuteczną kontrolą międzynarodową.
 

D. Prawo i sprawiedliwość

Jeśli   porządek i prawo mają być respektowane, to każdy człowiek i grupa społeczna muszą mieć poczucie bezpieczeństwa
 Za niemoralny uznajemy taki sposób życia, który potęguje niesprawiedliwość.  Jeśli ma się rozwinąć wspólnota ogólnoświatowa, to narody  muszą mieć poczucie  bezpieczeństwa.
Uważając, że sprawiedliwość międzynarodowa wymaga udziału wszystkich ludzi, uznajemy Organizację Narodów Zjednoczonych z jej organizacjami pokrewnymi, jak np. Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości za  obecnie najlepiej  funkcjonujące  instrumentarium na drodze do osiągnięcia sprawiedliwego i prawego świata.
Z uznaniem przyjmujemy wysiłki wszystkich ludzi we wszystkich krajach, którzy przy pomocy dostępnych środków prawnych dążą do pokoju na świecie. Popieramy pomoc oraz współpracę międzynarodową we wszystkich konfliktach i sytuacjach wymagających natychmiastowego działania. Domagamy się przyjęcia do Organizacji Narodów Zjednoczonych państw, które takiego członkostwa domagają się, i które akceptują obowiązki nakładane na nie przez ONZ. Domagamy się,żeby Narody Zjednoczone w sposób bardziej zdecydowany podjęły się roli międzynarodowego arbitra sporów i konfliktów pomiędzy narodami poprzez stosowanie arbitrażu, którego rozstrzygnięcie jest wiążące  dla strony trzeciej. Dwustronne oraz wielostronne wysiłki czynione poza ONZ powinny być zharmonizowane, a nie sprzeczne, z celami tej organizacji.
Potwierdzamy swe historyczne rozumienie świata jako naszej parafii i dążymy do tego, aby  poszczególne jednostki i całe narody miały pełny i równy   status w społeczności ogólnoświatowej.

Reklama